Er heerst een blinde vlek in coachland. Over de mensen die “ja” zeggen tegen verandering, maar “nee” doen zodra het écht schuurt. Over die diepe wens naar groei, gecombineerd met de hoop dat iemand anders het werk voor je doet. Tenminste dat hoopte Iris. En ze moest er zelf wel om lachen toen ze na een vraag van mij, “wat stel jij pittige vragen”, zuchtte “ik dacht nu komt ik bij jou en ga jij me vertellen wat ik moet doen en het oplossen”. Nou, eh, niet dus! Het is aan jezelf werken.
Ze heeft er zelf hard voor moeten werken en is door een paar innerlijke barrières heen gegaan. Ze had de keuze, of zelf werken of ontzorgd worden. Zelf werken kan pijnlijk zijn op de korte termijn, maar betekent plezier en duurzaamheid op de lange termijn. Ontzorgd worden lijkt nu even fijn. Een aai over je bol met de fluwelen handschoenen. Op de lange termijn zien we dat mensen weer terug vallen in hun oude, niet werkende, patronen.
Zullen we er eerlijk naar kijken? Niet iedereen die in coaching stapt, is bereid de prijs te betalen die persoonlijke groei vraagt. En dat is oké. Maar dan moeten we wél eerlijk zijn. Naar onszelf. En naar elkaar. En daar is moed voor nodig.
Je wilt verandering. Maar ben je bereid tot ongemak?
De waarheid is: echte transformatie is messy. Ongemakkelijk. Soms ronduit klote. Het schuurt aan patronen, triggert oude pijn, maakt zichtbaar wat jarenlang onder het tapijt geveegd is. Je overlevingsmechanismen worden opgeschud en aangekeken, bedankt voor diensten en meer op non actief gezet. Vervangen voor nieuwe partners in overtuigingen, gevoel en gedrag zodat ontwikkeling en groei ingezet wordt.
En daar wringt het. Want het klinkt goed, dat “ik wil mezelf ontwikkelen.” Het oogt lekker op LinkedIn. Maar zodra de eerste laag afgepeld is en het even niet meer lekker voelt, haken mensen af. Omdat ze denken dat coaching altijd als verlichting moet voelen. Maar verlichting ontstaat juist dóór het donker heen.
Groei doet zeer. Altijd. Maar het is die pijn die je wakker maakt.
Coaching is geen Netflix-abonnement
Veel mensen willen wel aan zichzelf werken… zolang het maar comfortabel blijft. Alsof een coach een soort innerlijke Netflix is die je op de bank mag aanzetten en dan ontspanning, inzicht en een rustig hoofd op bestelling levert. Maar zo werkt het niet.
Ik werk met mensen die durven te veranderen. Niet alleen mensen die “willen dat het anders wordt”.
Er is een wereld van verschil.
Willen dat het anders wordt is dromen, praten, af en toe een zelfhulpboek openslaan en op dinsdagavond een intentie uitspreken.
Durven te veranderen is uit je comfortzone stappen, eerlijk naar jezelf kijken, het werk doen — ook als niemand kijkt, als niemand je een pluim geeft of zelfs zich hardop afvraagt waar jij nu toch mee bezig bent. Dus, ook als het zwaar is.
De valkuil: spirituele omleidingen
En ja, hier komt ‘ie: spiritualiteit is prachtig. Maar het wordt soms ook misbruikt om niet te hoeven doen wat nodig is. Om jezelf te sussen met mooie taal in plaats van rauwe actie.
“Ik voel dat dit niet de juiste timing is.”
“Ik laat het heel even los en vertrouw op het universum.”
“Het resoneert niet helemaal met waar ik nu sta.”
Klinkt mooi. Maar als je eerlijk bent — zeg je dit uit alignment of uit ontsnapping?
Want soms wordt de perceptie van spiritualiteit om geen verantwoordelijkheid te nemen. Omdat het makkelijker is om af te haken dan door te zetten.
Een coach is geen redder
Ik ben geen magische puzzeloplosser. Ik draag geen witte jas en ik kom je niet fixen. Dat is niet hoe dit werkt. Coaching is geen quick fix, geen magisch ritueel, geen ‘doe dit en alles is opgelost’. Het is een samenwerking. Jij komt opdagen, ik ook.
Wat ik wél doe?
Ik loop met je mee. Ik stel rake vragen en hou je scherp. Ik spiegel liefdevol en daag je uit. En ja, ik geloof dat jij wijzer en krachtiger bent dan je denkt. Maar alleen als jij zelf kiest om die kracht aan te zetten. Dag na dag. Keer op keer.
Kies jij voor verzachting of voor kracht?
Echte coaching doet niet altijd pijn, maar het voelt zelden als een warm bad. Het is rauw. Het is eerlijk. Het is moedig. En precies daarom levert het echte, duurzame resultaten op.
Dus als jij merkt dat je van coach naar coach hopt… of dat je al jaren praat over verandering, maar steeds op hetzelfde punt vastloopt — stel jezelf dan eens deze vraag:
Wil ik écht veranderen, of hoop ik dat iemand me komt redden van mezelf?
En als je voelt: “shit, dit ben ik”… wees welkom. Maar kom alleen binnen als je durft. Als je écht wilt. En als je bereid bent om de weg naar binnen te gaan, ook als die hobbelig is. Want ik werk met mensen die het menen. Niet met mensen die een mooi verhaal willen zonder het vuile werk erbij.
Het resultaat? Geen oppervlakkige inzichten. Geen tijdelijke motivatie. Maar blijvende verandering.
En ja, dát is waar het vuur begint te branden.
Klaar om echt te kiezen voor jezelf?
Voel je dat het tijd is om door het ongemak heen te breken en wél die stappen te zetten?
Dan nodig ik je uit voor een vrijblijvende kennismaking, een eerlijk gesprek.
Kijken of jij klaar bent om de comfortabele zijweg te verruilen voor het pad dat écht verandering brengt.
Hier is de uitnodiging om contact met me op te nemen.
