, , , , , , , , , , ,

Afwijzingsgevoeligheid: Hoe omgaan met overprikkeling en overweldiging

Ben jij iemand die veel tijd nodig heeft om alle indrukken en belevenissen te verwerken, voel je je overweldigd? Moet je echt de tijd nemen om al je ideeën op een rijtje te krijgen? Maar lukt het je niet om die tijd voor jezelf in te plannen omdat je altijd klaarstaat voor anderen, wat weer overprikkeling tot gevolg heeft? Of je nu moeder, partner, werknemer of leider van je eigen bedrijf bent, het kan moeilijk zijn om jezelf niet te verliezen in de constante stroom van verplichtingen en verwachtingen. Voor mensen die afwijzingsgevoeligheid ervaren, kan deze balans nog moeilijker zijn.

Voor veel hoogsensitieve mensen is het een bekend probleem: je weet altijd precies wat de ander nodig heeft, en dat is een prachtige kwaliteit. Maar waar blijf jij in dit plaatje? Vaak kom je erachter dat je overprikkeld en overwhelmed raakt. De behoefte om iedereen om je heen te ondersteunen en te verzorgen, betekent vaak dat je jezelf op de laatste plaats zet. Deze dynamiek kan leiden tot een vicieuze cirkel van uitputting en emotionele overbelasting.

Dit blog gaat daarom over het omgaan met afwijzingsgevoeligheid voor hoogsensitieve mensen

De oorzaken van afwijzingsgevoeligheid

Afwijzingsgevoeligheid komt vaak voor bij hoogsensitieve mensen. Het is de angst om niet goed genoeg te zijn, om te falen in de ogen van anderen, of om afgewezen te worden. Dit kan zich manifesteren als perfectionisme, het continu willen pleasen, en een constante staat van alertheid om maar niets verkeerd te doen.

Deze gevoeligheid kan voortkomen uit verschillende bronnen, zoals opvoeding, persoonlijke ervaringen, of zelfs genetische aanleg. Wat de oorzaak ook is, het effect blijft hetzelfde: je voelt je uitgeput en gestrest, en je hebt het gevoel dat je nooit genoeg doet.

De impact van overprikkeling en overweldiging

Wanneer je continu bezig bent met de behoeften van anderen, vergeet je vaak om naar je eigen behoeften te luisteren. Dit kan leiden tot een gevoel van overweldiging en overprikkeling. Fysieke symptomen zoals vermoeidheid, hoofdpijn, en zelfs ziekte kunnen het gevolg zijn. Emotioneel kun je je uitgeput, angstig, en depressief voelen.

Het is essentieel om te erkennen dat je tijd nodig hebt voor jezelf, om te ontprikkelen en op te laden. Dit is geen egoïsme, maar zelfzorg. Door goed voor jezelf te zorgen, kun je uiteindelijk ook beter voor de mensen om je heen zorgen.

Tips voor meer innerlijke rust en helderheid

  1. Plan tijd voor jezelf: Zet specifieke tijden in je agenda waarin je alleen tijd voor jezelf hebt. Dit kan een wandeling zijn, een boek lezen, mediteren, of gewoon niets doen. Zorg ervoor dat deze tijd heilig is en niet opgeofferd wordt.
  2. Stel grenzen: Leer nee te zeggen en je eigen grenzen te respecteren. Dit kan moeilijk zijn, vooral als je gewend bent om altijd klaar te staan voor anderen, maar het is essentieel voor je eigen welzijn.
  3. Luister naar jezelf: Neem de tijd om naar je eigen behoeften en gevoelens te luisteren. Dit kan door middel van journaling, meditatie, of simpelweg een moment van stilte elke dag.
  4. Zoek ondersteuning: Praat met een coach of therapeut die ervaring heeft met hoogsensitiviteit en afwijzingsgevoeligheid. Ze kunnen je helpen om strategieën te ontwikkelen om beter met deze uitdagingen om te gaan.
  5. Creëer een rustgevende omgeving: Zorg ervoor dat je omgeving een plek is waar je kunt ontspannen en tot rust kunt komen. Dit kan betekenen dat je je huis anders inricht, rommel opruimt, of rustige muziek speelt.

Conclusie

Hoogsensitieve mensen hebben unieke kwaliteiten en een diep empathisch vermogen, maar dit kan ook leiden tot overprikkeling en overweldiging. Belangrijk is om te leren omgaan met afwijzingsgevoeligheid. Door tijd voor jezelf in te plannen, grenzen te stellen, en naar je eigen behoeften te luisteren, kun je de innerlijke rust en helderheid vinden die je nodig hebt. Als coach help ik mensen die verlangen naar deze rust en helderheid, zodat ze het beste uit zichzelf kunnen halen. Samen kunnen we werken aan een balans tussen zorgen voor anderen en zorgen voor jezelf. Want pas als jij goed in je vel zit, kun je je ware potentieel realiseren en de wereld om je heen echt positief beïnvloeden.

Wil je weten hoe je kunt omgaan met afwijzingsgevoeligheid, de overprikkeling en het gevoel van overweldiging en dit ook echt aanpakken zodat je gaat leven met innerlijke rust en krachtig gaat staan?

Neem contact met me op via deze link

/0 Reacties/door
, , , , , , , , , ,

Omarm je hooggevoeligheid naar innerlijke balans

Het is tijd om jouw unieke gaven te omarmen en jezelf te zien als een krachtig hoogsensitief persoon. Hooggevoeligheid is geen last, maar een unieke kwaliteit die je kunt leren beheersen en benutten. In dit blog deel ik mijn persoonlijke ervaringen en inzichten, en leg ik uit hoe je je leven kunt transformeren door belemmerende overtuigingen te vervangen door helpende overtuigingen.

Mijn verhaal

Al 50 jaar ben ik ervaringsdeskundige in hoogsensitiviteit. Ik kan me niet anders herinneren dan dat ik me ‘anders’ voelde, dat ik soms ‘vreemd’ reageerde op situaties of prikkels zoals stress, angst, geluid en licht. Ik had veel moeite met drukke mensenmenigten en werd letterlijk ziek bij popconcerten. Herkenbaar? Het duurde jaren voordat ik leerde mijn eigen energie te beschermen en prikkels beter te verwerken. Nu kan ik na een drukke verjaardag direct ontspannen, zonder uren nodig te hebben om te herstellen. Deze technieken en inzichten wil ik graag met jou delen.

Hooggevoeligheid: een kracht die gevoed moet worden

Eén op de vijf mensen is hooggevoelig of hoogsensitief. Dat betekent dat je bovengemiddeld gevoelig bent voor diverse prikkels zoals harde geluiden, intense geuren, fel licht en drukke mensenmassa’s. Dit kan leiden tot overprikkeling, waarbij je zenuwstelsel constant ‘aan’ staat, wat resulteert in piekeren, hyperactiviteit of zelfs paniek. Anderzijds kan overprikkeling je ook uitputten, je depressief maken of verdoofd laten voelen.

Als krachtig hoogsensitief persoon heb je echter ook de beschikking over een sterk ontwikkelde intuïtie en een groot empathisch vermogen. Je kunt intens genieten van muziek, natuur, film en kunst, en je leeft graag mee met anderen. De uitdaging is om deze gave te leren beheersen en inzetten zonder uitgeput te raken door de negatieve emoties van anderen.

De weg naar innerlijke balans

In slechts 4 maanden begeleid ik je in een passend coachingstraject stap voor stap naar een meer gebalanceerd en energiek leven.

  1. Intakegesprek: We beginnen met een persoonlijk intakegesprek om jouw huidige situatie, uitdagingen en doelen te bespreken. Dit helpt ons om het traject op maat te maken voor jouw specifieke behoeften.
  2. Drijfverentest en waardenonderzoek: In de eerste sessies voeren we een diepgaand drijfveren- en waardenonderzoek uit. Dit geeft inzicht in wat jou werkelijk motiveert en wat voor jou het belangrijkst is in het leven.
  3. Energiebehoud en ontprikkelen: We leren je technieken om prikkels beter te verwerken en je energie te behouden. Dit omvat praktische oefeningen die je kunt integreren in je dagelijks leven om snel tot rust te komen na drukke of stressvolle situaties.
  4. Energieverhoging: We werken aan methoden om je energie te verhogen, zodat je je vitaliteit kunt terugwinnen en behouden. Dit kan bestaan uit fysieke oefeningen, mindfulness-technieken en andere strategieën die je helpen je energieniveau op peil te houden.
  5. Zelfvertrouwen en eigenwaarde: We versterken je zelfvertrouwen en eigenwaarde door je te helpen je hoogsensitiviteit als kracht in te zetten. Je leert hoe je je intuïtie kunt gebruiken om betere beslissingen te nemen en meer voldoening te vinden in je dagelijks leven.
  6. Persoonlijke begeleiding en huiswerkopdrachten: Tussen de sessies door krijg je huiswerkopdrachten die je helpen om de geleerde technieken in de praktijk te brengen. Ik begeleid je persoonlijk bij elke stap, zodat je altijd de ondersteuning hebt die je nodig hebt.
  7. Evaluatie en verdere stappen: Aan het einde van het traject evalueren we je voortgang en bespreken we verdere stappen die je kunt nemen om je nieuwe vaardigheden en inzichten te blijven toepassen.

Wil je meer weten over dit unieke programma, klik hier naar de pagina.

Ben jij hoogsensitief?

Als je nog niet zeker weet of je hoogsensitief bent, kun je hier de test doen. Deze test helpt je te bepalen of je kenmerken van hoogsensitiviteit vertoont en in hoeverre dit jouw leven beïnvloedt. Het is een eerste stap om meer inzicht te krijgen in jezelf en je gevoeligheid.

Doe hier de Test.

Start vandaag nog

Ben je klaar om jouw hoogsensitiviteit om te zetten in een kracht? Meld je vandaag nog aan en begin je reis naar rust, balans en zelfvertrouwen. Heb je interesse of vragen? Vul het contactformulier in en ik neem zo snel mogelijk contact met je op. Samen werken we aan jouw weg naar een rustiger en meer gebalanceerd leven.

Meld je aan via het contactformulier

/0 Reacties/door
, , , , , , , , , , ,

Waarom je please-gedrag laat zien

Julia heeft dit ingebracht in de sessie vanmorgen. Waarom laat ze haar  ‘eeuwige’ please-gedrag zien?

Please-gedrag

Dit please-gedrag maakt dat ze weinig eigen keuzes maakt. Alles hangt af van wat haar gezin vraagt, haar werk vraagt, de ouderraad op de school van de kinderen vraagt, de sportclub vraagt, de familie vraagt en zo gaat het door. Ze heeft het gevoel dat iedereen vraagt van haar, maar niemand een vraag stelt áán haar. Het is een interessante vraag: waarom laat je please-gedrag zien? En wat zou je ervoor in de plaats willen?

 

Ze weet het niet zo goed. Ze weet dat ze wil stoppen met altijd ja zeggen. Stoppen met steeds maar klaar moeten staan. Julia is hoogsensitief en voelt ook aan wat een ander nodig heeft. Eigenlijk bied ze al hulp voordat de ander het kan vragen. Het kost zoveel energie. Het lijkt wel of de mensen om haar heen automatisch ervan uit gaan dat zij wel beschikbaar is. Tenminste, zo voelt ze het.

 

Als coach kijk ik samen met de coachee naar wat er nu is en waar je heen wilt. Julia wist vooral wat ze niet wilde. Samen keken we naar haar interne subpersonen die op dit moment het stuur van haar interne bus in handen hebben.

De Bus

Aan het stuur bleek de pleaser te zitten, wat we al dachten. Deze werd genavigeerd door de perfectionist. Achter de pleaser zat ook nog een faalangstige. Het werd haar duidelijk wat er aan de hand was.

We keken samen nog wie er verder nog in de bus zaten. En achterin zat een doorzetter en een krachtige zelf. Die zette ze nooit aan het stuur omdat de faalangstige zelf dat veel te eng vond. Wat als ze zomaar vooraan gingen staan?

De rebel op de achterbank

En achterin, op de achterbank keek haar innerlijke rebel haar aan. Het emotioneerde haar, ze wist dat deze leuke rebel met gekke ingevingen in haar zat. Maar ze was haar kwijt geraakt in haar jeugd. Op school veroordeeld voor haar ‘gekkigheid’. Thuis zich netjes moeten gedragen en doen wat gevraagd werd. En de rebel verdween naar de achterbank.

Bestemming

Nu wist ze ook waar ze heen wilde. Ze wilde heel graag haar springerige rebel naar voren halen. Die kon haar helpen om de wereld wat luchtiger te zien. Niet zo zwaar aan alles tillen. Haar krachtige ik kan makkelijker nee zeggen. En haar doorzetter helpt haar om zich aan haar goede voornemens te houden.

Het was nodig om een innerlijke overtuiging die er was, ‘ik mag mezelf niet laten zien’ te transformeren in ‘ik mag in het licht gaan staan’ zodat haar rebel ook echt naar voren mocht komen. Dit hebben we gedaan met de methodiek PSYCH-K®.

Ze verliet helemaal blij de praktijk. Haar eerste actie zou zijn dat ze een gesprek met haar leidinggevende over inhoud van haar functie en al die bijzaken die ze er nu naast deed, stoppen.

De kracht van je subpersonen

Herken jij please-gedrag en wil je er van af? Voor jezelf durven kiezen, je zelf steviger neerzetten? Het loont echt om je subpersoonlijkheden te onderzoeken.

In dit voorbeeld heb ik een klein gedeelte ervan geschetst. We hebben vaak meer subpersonen in ons, onze innerlijke ‘stemmen’. In het onderzoek hiernaar kun je ook de subpersonen vragen stellen of een boodschap laten vertellen. Je kunt ze met elkaar laten communiceren.

Op deze manier kreeg Julia ook de inzichten in het effect van de pleaser aan het stuur en kon ze later ook het effect voelen van de combinatie rebel met de doorzetter.

Let op:

De pleaser van Julia hoort wel bij haar. Het is een deel van haar, en die schop je niet zomaar de bus uit. Maar hij mag wel meer naar achter plaatsnemen. Uitrusten.

 

Wil je dingen anders in je leven en wil je kijken naar waar jouw subpersonen je gebracht hebben? Onderzoek wat er gebeurd als je andere innerlijke stemmetjes eens de ruimte gaat geven. Wat zou dat opleveren?

Kan ik je verder helpen? Heel graag. Link of contact met me.

 

(de kaarten op de foto komen uit ‘het ikken kabinet’)

/0 Reacties/door
, , , , , , , , , , , ,

Subpersonen en je Bewuste Ego, wie zijn dat?

Wie zit er aan het stuur van jouw bus?

Wat zijn subpersoonlijkheden en wie is je Bewuste Ego? Dit blog verkent het concept van subpersoonlijkheden en hoe ze onze innerlijke dialoog en gedrag beïnvloeden, vergelijkbaar met passagiers in een bus. Door inzicht te krijgen in hoe deze subpersoonlijkheden vanuit het onderbewustzijn worden aangestuurd, kunnen we bewuste keuzes maken en onze koers beter bepalen. Het Bewuste Ego, als chauffeur van de bus, speelt een cruciale rol in het managen van deze innerlijke stemmen en het bereiken van onze gewenste bestemming.

Ben jij op de plaats van jouw bestemming aangekomen? Of ga je van station naar station zonder dat je echt goed weet waar je uitkomt. Heb je een doel, maar kom je er niet? Mijn cliënt Jeannet doolde een beetje in het rond. Ze voelde stress en onrust. Kon moeilijk haar tijd plannen en werk afsluiten. Gevolg: stress thuis omdat ze laat thuis kwam en dan nog voor de kinderen moest zorgen. Ze holde zichzelf totaal voorbij. Haar gedachten werden aangestuurd vanuit angst voor controle verlies en hard moeten werken en doorzetten.

De Bus van Jezelf: Een Reis met Subpersoonlijkheden

Stel je voor dat je innerlijke wereld een bus is, gevuld met verschillende passagiers die allemaal een deel van jouw persoonlijkheid vertegenwoordigen. Deze passagiers, ook wel subpersoonlijkheden genoemd, hebben allemaal hun eigen stem en hun eigen verlangens, angsten en overtuigingen. Ze vormen samen de complexe en dynamische persoon die jij bent. De bestemming van deze bus? Dat is jouw leven en hoe je het leidt..

De Passagiers: Jouw Subpersoonlijkheden

Iedereen heeft subpersoonlijkheden. Ze ontstaan door ervaringen, opvoeding, en de diverse rollen die we in ons leven spelen. Denk aan de zorgzame ouder, de strenge criticus, het speelse kind, de perfectionist, of de avonturier. Deze subpersoonlijkheden zijn als passagiers in jouw bus, en ze hebben allemaal invloed op de route die je neemt. Bij Jeannet bleken de controlfreak en de harde werker beurtelings het stuur in handen te hebben. Haar levensgenieter had ze al jaren geleden naar de achterbank verbannen.

Het Innerlijke Dialoog

De interacties tussen deze subpersoonlijkheden vormen je innerlijke dialoog. Soms werken ze harmonieus samen, maar vaak zijn ze het niet met elkaar eens. De zorgzame ouder wil misschien dat je meer tijd met je gezin doorbrengt, terwijl de ambitieuze werker vindt dat je overuren moet maken om die promotie binnen te halen. Deze conflicten kunnen leiden tot innerlijke spanning en besluiteloosheid.

Mensen met een hoogsensitieve eigenschap zijn hier nog wat gevoeliger voor. Ze merken bij zichzelf dat er verandering van aansturing optreed, maar kunnen dat vaak niet plaatsen. Waarom voel ik me ineens anders? Waarom doe ik ineens anders? En ze voelen het aan bij anderen als ze met een subpersoonlijkheid van de ander te maken hebben en kunnen deze energie overnemen.

De Onderbewuste Aansturing

Veel van deze subpersoonlijkheden worden aangestuurd door het onderbewustzijn. Overtuigingen die we in onze jeugd hebben gevormd door ervaringen en opvoeding spelen hierbij een cruciale rol. Stel je voor dat je als kind hebt geleerd dat hard werken altijd beloond wordt; deze overtuiging kan de perfectionist in jou aansturen en ervoor zorgen dat je voortdurend streeft naar uitmuntendheid, soms ten koste van je eigen welzijn.
Andere subpersoonlijkheden kunnen gevormd zijn door beschermingsmechanismen die je hebt ontwikkeld als reactie op pijnlijke of traumatische ervaringen. Een subpersoonlijkheid die bijvoorbeeld altijd op haar hoede is en waakzaam blijft, kan ontstaan zijn door ervaringen van afwijzing of onveiligheid. Deze subpersoonlijkheden proberen je te beschermen, zelfs als hun methoden niet altijd effectief of gezond zijn.

Wie Zit Er Achter Het Stuur?

In het boek “Ik ken mijn ikken” van Karin Brugman, Judith Budde en Berry Collewijn wordt het concept van de Bewuste Ego geïntroduceerd. Het Bewuste Ego fungeert als de chauffeur van de bus en heeft de verantwoordelijkheid om al deze subpersoonlijkheden te managen. Het Bewuste Ego kan luisteren naar de verschillende stemmen in de bus en beslissingen nemen die in lijn zijn met je diepere waarden en doelen.

De Juiste Bestemming Bereiken

Als je merkt dat je niet op de juiste bestemming aankomt, is het wellicht tijd om te kijken wie er achter het stuur zit. Misschien heeft een angstige subpersoonlijkheid het stuur overgenomen en houdt deze je tegen om risico’s te nemen. Of misschien is de perfectionist aan het sturen en zorgt deze ervoor dat je jezelf overwerkt.
Door bewust te worden van je subpersoonlijkheden en hun invloeden, krijg je meer inzicht in je gedrag en motieven. Dit bewustzijn stelt je in staat om je Bewuste Ego te versterken en ervoor te zorgen dat deze de juiste beslissingen neemt. Je leert de verschillende stemmen in jezelf te herkennen, te begrijpen en te integreren.
Jeannet kon haar levensgenieter meer plek vooraan in de haar bus geven. Nu kon ze op tijd van haar werk gaan, ‘morgen weer een dag’. En dat gaf rust bij het thuis komen. Eerst verbinden met de kinderen en daarna samen zorgen voor eten. Zo kon ze in de avond al rustiger over morgen nadenken, in de ochtend tijd maken voor een meditatie voordat ze de kinderen wakker maakte. Ze voelde meer balans tussen de hectiek van de dag en de innerlijke vrede waar ze behoefte aan had.

De Kracht van Bewustzijn

Het besef dat je uit meerdere ikken bestaat, biedt een krachtige manier om jezelf beter te begrijpen en te sturen. Het stelt je in staat om patronen te doorbreken en bewuste keuzes te maken die je naar je gewenste bestemming brengen. In plaats van passief te worden meegesleept door innerlijke conflicten, kun je actief het stuur in handen nemen en je koers bepalen.
De bus van je leven zal altijd gevuld zijn met verschillende subpersoonlijkheden, maar door een sterke en bewuste chauffeur achter het stuur te zetten, kun je ervoor zorgen dat je de juiste richting op gaat. Dus, luister naar de stemmen in je bus, begrijp hun motivaties, en laat je Bewuste Ego de bestemming kiezen die echt bij jou past.

Voor jou:

• Merk jij dat je jouw wensdoelen niet haalt?
• Dat je meer mogelijkheden hebt dan dat er nu uitkomt?
• Dat je makkelijk van je koers afwijkt?
• Graag controle houdt en slecht de dingen uit handen geeft?
• Je snel afgeleid bent?

Gevolgen hiervan zijn:
• Energieverlies
• Stress
• Onzekerheid
• Lage eigenwaarde
• Te weinig geld
• Ongezonde keuzes maken
• …

Wil je verandering in je leven en meer weten over je subpersonen en de invloed hiervan op de route die je gaat? Ik kijk graag met je naar de mogelijkheden. Door helderheid te krijgen in de subpersonen en de behoefte van het Bewuste Ego kunnen we het onderbewustzijn programmeren je daar te brengen waar je heen wilt. PSYCH-K® schept hier prachtige voorwaarden voor.

 

Interessant? In een paar stappen dichter bij jouw gewenste doel:

  1. Zullen we linken? Stuur me een verzoek via LinkedIn (Gerdien Keizer) of Insta (Stroming en Groei)
  2. Neem contact met me op via het contact formulier. We kunnen een belafspraak maken om te verkennen wat je wilt veranderen en hoe ik je daarin verder kan helpen.
  3. Blijf me volgen. Binnenkort zet ik enkele subpersoonlijkheden in het licht.
/0 Reacties/door
, , , , , , , , , ,

Ben jij bang voor het maaiveld?

Durf jij met kop en schouders boven het maaiveld te uit te steken? Echt te gaan staan voor waar je in gelooft en daar ook naar te handelen?
Ik vind dat ook nog steeds een uitdaging. In mijn schooltijd heb ik te vaak gehoord dat ik stom was, ouderwets, truttig, suf en onbelangrijk. En ben deze overtuigingen ook gaan leven.
Een stille muis, onzichtbaar. Ik was als een kameleon, paste me aan aan wat ik dacht dat van me verwacht werd. Ik liet wenselijk gedrag zien. Zonder dat ik me afvroeg of ik er ook zo blij van werd.

Wat ik deed was de overtuigingen die mijn medescholieren in mijn systeem gezet hadden, ook uitvoeren Er naar leven. Dus me vooral verstoppen in dat maaiveld.
Gevolg was dat ik ging overleven. Ik voelde me niet goed bij alles wat ik deed, het voelde alsof het allemaal onbewust was. Ik was aan het reageren op de prikkels om mij heen. En daar acteerde ik op. Ik had weinig energie, wist niet wat ik wilde en deed dus eigenlijk maar wat.

Kortgeleden kwam Sabrina bij me voor coaching. Een vrouw van 36 jaar. Ook zij had vanuit een ervaring van gepest worden en later zelfs gestalkt worden, zichzelf geleerd om onder de radar te blijven. Zich te verstoppen in het gras.
‘Zichtbaar worden is gevaarlijk’
Deze overtuiging komt veel voor bij mensen die pesten, stalking of op een andere wijze een beschadigd vertrouwen meemaken. En dat is vet balen.
Nu is er een keuze. Net als Sabrina deze keuze gemaakt heeft. Blijf ik in het verleden leven, dus hetzelfde programma van onzichtbaarheid afdraaien, of verander ik het programma waardoor ik op een andere manier in het leven ga staan en dat ga doen waar ik in geloof?

‘Ik geloof in mijzelf’

In de ontdekkingstocht van Sabrina bleek dat ze het geloof in zichzelf verloren had. Gevolg was een baan als medisch secretaresse waar ze eigenlijk niet goed in paste. Ze had weinig energie en merkte dat het haar moeite kostte zich te concentreren en soms was het zelf moeilijk om aardig te blijven doen tegen patiënten. Ze voelde dat ze meer in haar mars had met haar vwo vooropleiding.

PSYCH-K®

Stap één was het geloof in haarzelf herstellen. Het voelde voor haar als basis, als het fundament, wat eerst moest gebeuren. En op dit fundament kon ze een ‘nieuw huis’ bouwen.

Overtuigingen zoals ‘zichtbaar worden is gevaarlijk’, hebben een functie als je je moet verstoppen voor een in de aanslag liggende tijger. In ons dagelijks leven is dit een overtuiging die het verkeerde patroon aanzet. Maar in de situatie bij Sabrina werkt het averechts.
PSYCH-K® is een verbluffend eenvoudige manier om dit soort nutteloze overtuigingen om te zetten in de helpende overtuiging die je weer in flow gaat brengen. Sabrina had de wens om in zichzelf te gaan geloven. Dus werkten we met de overtuiging ‘ik geloof in mijzelf’. Hierdoor wordt een ander patroon aangezet. Je gaat andere afslagen maken waardoor je acties onderneemt die je eerder niet durfde ondernemen.

Bewuster leven

Het resultaat is dat je meer bewust gaat leven en stopt met overleven. Je maakt bewuster keuzes vanuit een interne aansturing. Je hebt meer helderheid over wat en hoe je dingen wilt. En je weet de stappen te zetten die nodig zijn.
Toen ik Sabrina 2 weken later weer sprak vertelde ze met trots dat ze zich ingeschreven had voor een deeltijd studie psychologie aan de open universiteit. Het gedrag en het denken van mensen intrigeerde haar al langer en ze wil hier in de toekomst haar werk van maken. Ze voelde heel veel vertrouwen hierin. En ze wist nu dat haar huidige werk meer functioneel was, het maakte mogelijk dat ze deze studie deed en ondertussen andere wegen kon gaan onderzoeken.

Toekomst

Voor het eerst in Sabrina’s leven had ze het gevoel echt een eigen keuze gemaakt te hebben.
En ik herken dit wel. Acht jaar geleden maakte ik ook de keuze dat ik mijn leven anders wilde gaan inrichten. Van zorgen voor de ander, wilde ik naar zorgen mèt de ander. Meer regie voor de cliënt ipv dat ik ging vertellen wat goed voor de ander was.

Ik heb me gespecialiseerd om mensen te helpen hun eigen wensen, dromen, behoeften en verlangens bewust te maken en daarnaar te gaan handelen. Zodat ze van overleven naar leven gaan. Regie in hun leven ervaren en zelf bewuste keuzes kunnen maken. Ik kijk samen met mijn cliënten naar mogelijkheden. En mijn ervaring is dat juist de mogelijkheden die mensen als minst waarschijnlijk beschouwen, juist de ‘gouden’ tip zijn.
En daarin ga ik als een gouden boterbloem boven het maaiveld staan. Omdat het mijn missie is om de ander in zijn of haar succes (klein of groot) verder te helpen. Verder te helpen vanuit een geloof in jezelf. Dat is de basis, het fundament.

Wil je meer weten? Stuur me gerust je vragen via het contact formulier.

/0 Reacties/door
, , , , , , , ,

Onze hersenen zijn een oen.

Vanmorgen deed ik de gordijnen open en zag een grauwe lucht en het regende. Een diepe zucht ontsnapte en de eerste gedachte ‘het wordt weer niks vandaag’.

En toen… ping… waarom komt deze gedachte in me op en welke consequentie heeft het?

Hersenen zijn een ingenieus stelsel. We zijn in staat wat we maar willen, te bereiken. Door de juiste mindset, de juiste gedachten en hier acties aan te verbinden.

Hoe verwerken hersenen onze gedachten? Eigenlijk zijn onze hersenen op één vlak een grote oen. Het is wonderlijk maar waar, er is iets wat ze gewoon niet goed doen. Wat niet maakbaar blijkt te zijn in deze maakbare wereld.

Hierover straks meer en je krijgt tips om dit aan te pakken.

 

Die eerste gedachte

Wat gebeurt er nu met die eerste gedachte ‘het wordt weer niks vandaag’? Dit kan een leidende draad door de dag gaan worden. Ik slof naar de badkamer. Kijk in de spiegel, en zie daar de bevestiging van deze gedachte, en stap onder de douche.

De dag gaat verder, ik ben mijn eerste gedachte alweer vergeten. Ik ontmoet mensen, en werk, zet me in en ga door.

Op de weg naar huis kom ik in een korte file terecht en de baan naast me lijkt sneller te gaan. En een razendsnelle trigger ontstaat en ik bedenk ‘zie je wel, het is niks vandaag’.  Thuisgekomen wordt er gekookt, gezellig gegeten en zit ik nog even op de bank.

Kids krijgen ruzie bij het naar bed gaan. Mijn schouders trekken op en vanbinnen begint het te borrelen. Ik val te fel uit naar de kinderen en heb hier ook weer spijt van. ‘Het was toch al niks vandaag’.

Hoe herkenbaar is dit?

 

De eerste keuze

Hoe snel val je ten prooi aan deze wurggreep van je hersenen? De prikkel komt binnen via je zintuigen in je brein (grauwe grijze dag met regen). Dan wordt er een emotie aan verbonden (bah, teleurstelling). Dit zet zich vast ‘het wordt niks vandaag’ en gaat door naar een voorspellend brein die signalen gaat filteren die deze loop gaan bevestigen. De langzame baan in de file, de ruzie van de kinderen laten dit patroon zich herhalen. Dit leidt tot de explosie aan het einde van de dag. En weer bevestiging. En het onderbewustzijn merkt ‘hè,  lekker, mijn systeem ‘snapt’ het weer’.

Oenige hersenen

Hoewel je hersenen voor veel vreugde en vrijheid zorgen, hebben ze geen filter om negatieve gedachten en emoties te filteren en alleen positieve gedachten en emoties door te laten. Dat moet ook niet, omdat er ook een signaalfunctie zit of iets gevaarlijk is of niet.

Hoe fijn zou het zijn dat je brein belemmerende gedachten gewoon wist, en alleen aandacht schenkt aan de gedachten die je daadwerkelijk verder helpen?

Dat doen ze niet. Dus daarin zijn je hersenen een oen. Ze gaan aan de slag met de input die we ze zelf geven. En dus moeten we ze een handje helpen.

Zes tips om je hersenen van die oenigheid af te helpen (en je energie te verhogen):

  1. Verzamel bewijzen. Heb ik hèt bewijs dat als de dag grauw en met regen begint het daarom ook een stomme dag zal worden?
  2. Het is een dooddoener en o zo waar: ‘wat je aandacht geeft groeit’. Dus wanneer ik het grauwe, regenachtige gewoon als een gegeven beschouw, creëer ik ruimte voor andere, positieve of helpende gedachten. ‘Deze dag ga ik een leuke training geven. Dat lukt me en gaat me goed af’, is een mooi voorbeeld daarvan. De aandacht verleggen naar positiviteit verhoogd je energie.
  3. Check-in moment bij jezelf, bewustwording creëren. Bijvoorbeeld door de dag te starten met een meditatie, met lichamelijke oefeningen (yoga oid) of lezen in een inspirerend boek.
  4. Vermijd scrollen op social media, nieuwssites en het lezen van mail bij de start van je dag. Dit zet meestal niet de juiste energie-knop aan.
  5. Schrijf bij de start van de dag je intentie op. Met welke intentie wil ik de dag door? Bijvoorbeeld verbinding, dankbaarheid, vriendelijkheid of bewustwording.
  6. Start de dag met bewegen. Negatieve gedachten krijgen dan ook geen kans en door sport komen gelukshormonen vrij zoals dopamine.
Hoe ziet jouw start van de dag er uit?

Merk je hoe je hersenen nog regelmatig de verkeerde afslag maken naar belemmerende gedachten en -patronen? Laat je nog steeds gedrag zien waar je zelf niet blij meer van wordt? Wil je meer uit jezelf halen en bots je steeds muren op met stemmetjes erin die je vertellen wat allemaal niet luikt? Of het mag niet van … (meestal ben je het zelf).

 

Ik help mensen op een eenvoudige en krachtige manier belemmerende gedachten om te zetten in helpende gedachten zodat jouw dagen vanuit verbinding met jezelf, en daarmee met de ander, verlopen en je vrijuit jezelf kunt zijn.

Wil je hier meer over weten? Neem hier contact met me op.

/0 Reacties/door
, , , , , , ,

Ben jij iemand die sponzige grenzen aangeeft?

Huh? ‘Sponzige grenzen, wat moet ik daar nu mee’?
Toch zijn er veel mensen die dit doen. Sponzige grenzen aangeven. Binnen coaching is één van de meest gehoorde wensen ‘ik wil mijn grenzen leren aangeven’. Voor mezelf opkomen. Assertiever worden.

Allemaal woorden om je eigen territorium te bewaken en te verdedigen.
Net als onze kat. Zodra ze een ‘indringer’ in onze tuin ziet stuift ze er op af. Jaagt de indringer weg (die helemaal niks deed, alleen passeerde), en komt triomfantelijk weer aanlopen.
Zo. Opgeruimd staat netjes…

 

Zeg eens eerlijk, soms zouden we dit ook weleens willen toch? Even lekker achter iemand aan stuiven en wegjagen. Misschien niet letterlijk dan wel figuurlijk.
Waarom doen we dit vaak te weinig? Iemand wegjagen die ons interne territorium schend?
En laten we het keer op keer weer gebeuren? Soort ezel met een steen, je kent het wel.

Een ex maakte van deze sponzige grenzen gebruik door na het verbreken van de relatie mij te gaan stalken. Ondanks dat ik weet dat dit voornamelijk met hem te maken had, had ik hierin ook iets te doen, namelijk mijn ‘gespons’ aanpakken.

 

En waar gaat grenzen aangeven nu echt over? Waarom kunnen mensen het soms heel goed, soms een beetje halfbakken en anderen doen het echt heel slecht? En wat zijn daar de gevolgen van?

Daarover gaat dit blog en de nieuwe training die ik ontwikkeld heb.

 

Wat zijn grenzen?

De encyclopedie zegt: ‘een grens is een denkbeeldige lijn die aangeeft waar een gebied of territorium ophoudt’.
Voor een land, een weiland, een stuk grond of je tuin weet je dit wel. Het is vaak ook duidelijk. Je zet er een hek om heen of een hoge schutting en gaat er achter zitten. Zo, dit stukje ‘land’ is van mij.
Een ander mag niet zomaar op jouw land of in je tuin komen. Daar hebben ze toestemming voor nodig. En als iemand dit dan toch zonder toestemming doet, doen we net als de kat, iemand wegjagen. Vriendelijk of onvriendelijk.
Het programma ‘de Rijdende Rechter’ zit er vol mee. Mensen die angstvallig hun territorium bewaken omdat ze vinden dat de buren daar overheen gegaan zijn. In welke vorm dan ook.

 

Hoe zit dit met je eigen interne grenzen?

Hier staat geen bordje of schutting. Vaak vinden we het heel normaal dat de ander maar moet aanvoelen of weten waar voor jou de grens ligt.
En als deze geschonden wordt zonder jouw toestemming kan dit grote gevolgen hebben, of zelfs trauma opleveren.

Eind vorig jaar mocht ik op een themabijeenkomst spreken over grenzen aangeven. Met een prachtige groep van zo’n 20 vrouwen uit verschillende culturen ben ik in gesprek gegaan over wat ‘je eigen grenzen aangeven’ nu werkelijk inhoudt.
Welke gevolgen heeft het als je zelf wel of niet je grenzen aangeeft? En op welke manier geef je een grens aan?

 

Hoe laat je aan de ander weten dat jouw grens bereikt is?

Nina W. Brown (auteur en hoogleraar counseling aan de universiteit in Virginia) heeft de volgende manieren beschreven:
Je kunt zachte grenzen aangeven. Dan vind je het moeilijk om voor jezelf op te komen. Het gedrag van de ander praat je makkelijk goed, zelfs als dit schadelijk is voor jou als persoon. Ook kunnen mensen jou makkelijk ompraten voor klussen, dat je achteraf weleens denkt ‘hoe komt het dat ik dit nu weer aan het doen ben, terwijl de ander…’ vul maar in. Je hebt je weer om laten praten.
Rigide grenzen lijken dan een soort van oplossing. Maar je wordt moeilijk toegankelijk. Dit straal je fysiek uit en ook emotioneel. Het kan zelfs zo zijn dat je voordat iemand in de buurt komt, je al aan het ‘bijten’ bent (dit kan ontstaan na trauma’s in het verleden).
En dan die sponzige grenzen. Waar ligt jouw grens eigenlijk? Soms dichtbij, dan weer verder weg. Aantrekken, afstoten. Ene keer zeg je stop, de volgende keer buig je makkelijk mee. Je bent onzeker hierin.

En dus leerde ik om flexibele grenzen aan te geven. Ik bepaal zelf wat of wie ik binnen laat en vooral, wie niet. Ik prik door mooie praatjes en ompraterij heen. Tenzij het iets is wat ik zelf graag wil.

In mijn nieuwe training ‘Vrijuit jezelf laten zien’Vrijuit jezelf zijn help ik mensen die over zich heen laten lopen, te strak grenzen aangeven, voor karretjes gespannen worden of onzeker zijn in wat ze nu wel of niet goed vinden, verder naar bewust ervaren wat of waar jouw grens ligt en hoe je dit op een sterke en toch flexibele manier helder kunt aangeven aan de ander.

De training ‘Vrijuit jezelf laten zien’, vind je hier.

/0 Reacties/door
, , , ,

Coach jij met vanille of met een kleurig pepersausje?

Coach jij met een vanille smaakje of ga je voor de peper en kleur?

Tegenover me zit een groep getalenteerde coaches in spé. Verwachtingsvol kijken ze me aan. Deze dag staat in het teken van coachen bij weerstand, excuses, terugvallen in oude patronen en belemmerende overtuigingen.

Ook je coachee heeft soms een brein die hem of haar voor de gek houdt en zorgt dat wensdoelen niet behaald gaan worden. En dat brein is creatief. Het brein laat je lanterfanten, bingewatchen, door social media scrollen, op de bank hangen, allerlei klusjes oppakken zodat je die ene stap vooruit niet hoeft te zetten en ga zo maar door. En we herkennen het allemaal wel. Dus we begrijpen het ook.
Het is vluchtgedrag van je brein omdat je een nieuwe stap wilt maken en dat ‘way out of your comfort zone’ is. En dat is soms best spannend.
Stappen naar een nieuwe baan, een gesprek over geld met je leidinggevende aangaan, zichtbaar worden en gaan staan voor je eigen bedrijf, je partner vertellen wat de ander zijn/haar gedrag met jou doet. Vul maar aan.

En je bent begripvol geweest dat de stappen niet gezet zijn. Je hebt naar oplossingen gezocht samen. Gekeken welke overtuiging er dwars zit om in actie te komen. Geoefend om een moeilijk gesprek vanuit jezelf aan te gaan.
Je hebt een goede verbinding met je coachee en merkt dat ook het direct confronteren met de ander zijn gedrag, niet werkt.

Tsja, en dan? Bedenk zelf eens, op een moment dat jij zelf op je ‘slechtst’ bent. Welk gedrag laat je dan zien? Wordt je drammerig, of dramatisch of misschien hou je je niet aan (je eigen) afspraken? Op welk ontwijkend gedrag betrap jij jezelf?
En wat werkt dan? Jou vertellen dat je ‘foei, foei dat niet meer moet doen’? Advies geven ‘dit zou je eens moeten proberen’. Eh, duhhh. Dat gaat niet werken toch?

Dan werkt coachen met humor en een kleurig pepersausje weer wel. In de opleiding Allround coach bij #Balansgroep maak je kennis met provocatieve interventies.
Een geweldige manier van coachen waarbij je echt een kantelpunt voor de coachee kunt creëren waardoor deze jou gaat vertellen waarom zijn of haar doel bereiken wèl kan. Terwijl jij het tegenovergestelde beweerd.

Terug naar de groep getalenteerde coaches in spé. We hebben een toffe middag gehad door verschillende manieren van provocatieve interventies uit te proberen. Wat is het effect dan op je weerbarstige coachee? Provocatief coachen gaat vanuit absolute verbinding en vertrouwen, en daarin met humor en een pepersausje je coachee helpen een ander denkproces in gang te zetten. Oude scripts te verlaten en daarvoor nieuwe in de plaats te zetten.

Hoe zou jij willen coachen? Met vanille (gangbaar smaakje, iedereen lust het wel) of een met een lekker kleurig pepersausje die jouw passie als coach weergeeft en waarin jij je coachee kunt meenemen?

/0 Reacties/door
, , , , ,

Confronteren, hoe doe jij dit?

Ze heeft een prachtig doel. ‘Ik wil graag meer mijn eigen keuzes maken zonder dat ik steeds rekening ga houden met de mening van mijn vader’. Na de dood van haar moeder, ze was zelf 18 toen, is ze in die rol naast haar vader gaan staan. Inmiddels 33, met een baan en een eigen huis, had ze nog steeds een kamer bij haar vader thuis waar ze meerdere dagen per week logeerde. Hoewel dat thuis voelde, en haar eigen huis als logeren.

Heb jij lef genoeg?
Durf jij, in het belang van de groei van je coachee, te confronteren met wat je ziet, hoort en/of voelt?
Zie je echt de patronen waar je coachee zich iedere keer weer in terugtrekt, uit veiligheid? Patronen die juist averechts werken op het doel wat je coachee heeft.

Onder het mom van ‘zachte heelmeesters maken stinkende wonden’, dit blog geschreven. Je bent het namelijk je coachee ‘verplicht’ om hem of haar het inzicht te geven van het niet-functionele gedrag.
Het is een onderwerp dat in vele coach intervisies direct of indirect terug komt. ‘Mijn coachee wil vanalles maar zet geen stappen, hoe coach ik daarop’? ‘Als empathie, begrip, inzicht en doen niet (genoeg) werkt, wat heb ik dan nog voor mogelijkheden om mijn coachee op weg te helpen’?

Ze twijfelt over haar baan als administratief medewerker bij een middelgrote organisatie. Haar droom is zich spiritueel verder te ontwikkelen en in die richting meer kunnen betekenen voor anderen. Haar vader keurt dit zweverige gedoe af en vindt dat ze voor zekerheid moet gaan met haar vaste baan. Zelf is ze hier ongelukkig. Ziet geen uitdaging meer en wil verandering Voelt dat ze stil staat. Maar durft geen keuzes te maken. Wat als haar vader gelijk heeft? Wat als ze dan minder tijd zou hebben om voor hem te zorgen?
Dit traject heeft haar al veel inzichten gegeven welk gedrag ze is gaan laten zien na het overlijden van haar moeder. En welke consequenties dit heeft voor haar. Ze heeft een plan gemaakt hoe ze haar spirituele kant kan gaan ontplooien. Maar ze komt niet tot actie.

Elke coach die een goede, inhoudelijke coachopleiding heeft gehad, kent het respectvol confronteren. Dit leer je ook in de Allround coachopleiding bij #Balansgroep.
Hoe komt jouw coachee in beweging?
Confronteren is een waardevolle coachvaardigheid. Je coachee zelf haar eigen, niet werkende gedrag laten zien, zodat er een ander pad gekozen kan worden. Een spannend pad, dat waarschijnlijk wel. Maar wel het pad dat iemand juist verder brengt naar haar doel.

Goede coaches weten dit. En toch blijkt het zo moeilijk om te doen. Het kan buiten je eigen comfort liggen. En komt het in vele intervisies weer terug. Niet werkend gedrag waar de coachee last van heeft. Of gedrag van de coachee waar jij als coach last van krijgt. Beiden zijn goede redenen om te confronteren.

Als je iemand confronteert, spiegelt of provoceert (kom ik in een volgend blog op terug) gaat dit altijd vanuit respect en verbinding.

Wat is jouw beste confrontatie tip?

In mijn coachpraktijk help ik mensen die hun leven ogenschijnlijk best op de rit hebben, maar innerlijk voelen dat ze meer of anders willen en kunnen. Ik help mensen dit verder te ontdekken en ontwikkelen en daadwerkelijk in actie te komen zodat je gewenste doelen ook echt behaald worden.
Ik ben Gerdien Keizer en NOBCO geaccrediteerd coach Practitioner.

#stromingengroei #confronteren

/0 Reacties/door
, , , , ,

De stoere dokter en de perfecte verpleegkundige.

De stoere dokter en de perfecte verpleegkundige

Gerdien Keizer, verpleegkundige specialistische zorg in Alkmaar, vanuit haar persoonlijke ervaringen over kwetsbaarheid en perfectionisme in het ziekenhuis.

 

Nog niet zo lang geleden zat een arts-assistent even bij ons en het gesprek kwam op ‘de sappige verhalen in het ziekenhuis’. Of ook wel ‘gerotzooi in de bezemkast’.  Lichtelijk teleurgesteld kwamen we erachter dat de spannendste verhalen die we te vertellen hadden dateerden van jaren geleden. Het is een saaie boel momenteel.

De kracht van kwetsbaarheid

Het is een interessante vraag waarom mensen zo gek zijn op ‘sappige verhalen’. Denk eens terug aan je middelbareschooltijd. Welke docent herinner je je nog positief? En waarom? Docenten die mooi konden vertellen zorgden ervoor dat ik levendige voorbeelden voor mij zag. Docenten waar ik een hekel aan had somden droog de stof op.

 

Dit zie ik tegenwoordig trouwens ook veel bij presentaties en in webinars. Je hebt artsen, verpleegkundigen en specialisten die een levendig verhaal vertellen waardoor je aan je beeldscherm gekluisterd zit. En je hebt presentaties waarbij je ondertussen allerlei ander werk doet en de presentatie als achtergrondgeluid gebruikt. Wat maakt dat verschil? Ik denk dat de mensen die zichzelf laten zien en eigen verhalen vertellen de levendige sprekers zijn. Dat komt door een zekere kwetsbaarheid.

 

Kwetsbaarheid & perfectionisme

Kwetsbaarheid en perfectionisme zijn twee woorden die bij stoere dokters en perfecte verpleegkundigen de nekharen overeind laten komen. Je hebt het gevoel dat je geen fouten mag maken, sterk moet zijn, geen onzekerheid kunt tonen en dat iedereen op je moet kunnen rekenen.  ‘En terecht’ denk je wellicht, want het gaat tenslotte over mensenlevens. Toch is gebleken dat voor de lange duur perfectionisme en geen kwetsbaarheid (durven) tonen problemen oplevert. Symptomen die leiden naar perfectionisme zien we dan ook bij (bijna) alle mensen die een burn-out of depressie doorleven.

 

Loslaten van perfectionisme en tonen van kwetsbaarheid

Kwetsbaarheid is iets wat ik bij anderen alleen naar boven zie komen in een gesprek met een collega tijdens een nachtdienst. Of tijdens een goed pauzegesprek. Dan komen de verhalen over de kleine foutjes, over de onzekerheden en de worsteling thuis met de kinderen naar boven. Na deze momenten gaat de deur weer dicht en staan we in onze perfectie weer klaar voor onze patiënten.

 

Wat ik vele zorgverleners hoor vertellen is hoeveel energie ze kwijtraken en hoe moe ze thuiskomen. Zelf merk ik precies als ik een ‘perfectionistische’ dag heb gehad of wanneer ik een ‘dag van loslaten’ heb gehad. De eerste heeft als consequentie dat ik met een te vol hoofd en gevoel van tekort gekomen zijn naar huis kom en de aandacht die de kinderen dan opeisen niet kan verdragen (laat me met rust). Heb ik een loslaat-dag, dan geniet ik onderweg naar huis van het mooie weer, de bloemen, zelfs van de regen. Als ik thuiskom kan ik rustig aandacht geven aan de dag van de kinderen.

 

Ik ben er van overtuigd dat als we vaker de deur open zetten en het hebben over onze onzekerheden en kleine foutjes, we vaker kunnen genieten van ‘loslaat-dagen’. Maar dit moeten we wel samen doen. Doe je mee?

/0 Reacties/door