, , , , , , , ,

Onze hersenen zijn een oen.

Vanmorgen deed ik de gordijnen open en zag een grauwe lucht en het regende. Een diepe zucht ontsnapte en de eerste gedachte ‘het wordt weer niks vandaag’.

En toen… ping… waarom komt deze gedachte in me op en welke consequentie heeft het?

Hersenen zijn een ingenieus stelsel. We zijn in staat wat we maar willen, te bereiken. Door de juiste mindset, de juiste gedachten en hier acties aan te verbinden.

Hoe verwerken hersenen onze gedachten? Eigenlijk zijn onze hersenen op één vlak een grote oen. Het is wonderlijk maar waar, er is iets wat ze gewoon niet goed doen. Wat niet maakbaar blijkt te zijn in deze maakbare wereld.

Hierover straks meer en je krijgt tips om dit aan te pakken.

 

Die eerste gedachte

Wat gebeurt er nu met die eerste gedachte ‘het wordt weer niks vandaag’? Dit kan een leidende draad door de dag gaan worden. Ik slof naar de badkamer. Kijk in de spiegel, en zie daar de bevestiging van deze gedachte, en stap onder de douche.

De dag gaat verder, ik ben mijn eerste gedachte alweer vergeten. Ik ontmoet mensen, en werk, zet me in en ga door.

Op de weg naar huis kom ik in een korte file terecht en de baan naast me lijkt sneller te gaan. En een razendsnelle trigger ontstaat en ik bedenk ‘zie je wel, het is niks vandaag’.  Thuisgekomen wordt er gekookt, gezellig gegeten en zit ik nog even op de bank.

Kids krijgen ruzie bij het naar bed gaan. Mijn schouders trekken op en vanbinnen begint het te borrelen. Ik val te fel uit naar de kinderen en heb hier ook weer spijt van. ‘Het was toch al niks vandaag’.

Hoe herkenbaar is dit?

 

De eerste keuze

Hoe snel val je ten prooi aan deze wurggreep van je hersenen? De prikkel komt binnen via je zintuigen in je brein (grauwe grijze dag met regen). Dan wordt er een emotie aan verbonden (bah, teleurstelling). Dit zet zich vast ‘het wordt niks vandaag’ en gaat door naar een voorspellend brein die signalen gaat filteren die deze loop gaan bevestigen. De langzame baan in de file, de ruzie van de kinderen laten dit patroon zich herhalen. Dit leidt tot de explosie aan het einde van de dag. En weer bevestiging. En het onderbewustzijn merkt ‘hè,  lekker, mijn systeem ‘snapt’ het weer’.

Oenige hersenen

Hoewel je hersenen voor veel vreugde en vrijheid zorgen, hebben ze geen filter om negatieve gedachten en emoties te filteren en alleen positieve gedachten en emoties door te laten. Dat moet ook niet, omdat er ook een signaalfunctie zit of iets gevaarlijk is of niet.

Hoe fijn zou het zijn dat je brein belemmerende gedachten gewoon wist, en alleen aandacht schenkt aan de gedachten die je daadwerkelijk verder helpen?

Dat doen ze niet. Dus daarin zijn je hersenen een oen. Ze gaan aan de slag met de input die we ze zelf geven. En dus moeten we ze een handje helpen.

Zes tips om je hersenen van die oenigheid af te helpen (en je energie te verhogen):

  1. Verzamel bewijzen. Heb ik hèt bewijs dat als de dag grauw en met regen begint het daarom ook een stomme dag zal worden?
  2. Het is een dooddoener en o zo waar: ‘wat je aandacht geeft groeit’. Dus wanneer ik het grauwe, regenachtige gewoon als een gegeven beschouw, creëer ik ruimte voor andere, positieve of helpende gedachten. ‘Deze dag ga ik een leuke training geven. Dat lukt me en gaat me goed af’, is een mooi voorbeeld daarvan. De aandacht verleggen naar positiviteit verhoogd je energie.
  3. Check-in moment bij jezelf, bewustwording creëren. Bijvoorbeeld door de dag te starten met een meditatie, met lichamelijke oefeningen (yoga oid) of lezen in een inspirerend boek.
  4. Vermijd scrollen op social media, nieuwssites en het lezen van mail bij de start van je dag. Dit zet meestal niet de juiste energie-knop aan.
  5. Schrijf bij de start van de dag je intentie op. Met welke intentie wil ik de dag door? Bijvoorbeeld verbinding, dankbaarheid, vriendelijkheid of bewustwording.
  6. Start de dag met bewegen. Negatieve gedachten krijgen dan ook geen kans en door sport komen gelukshormonen vrij zoals dopamine.
Hoe ziet jouw start van de dag er uit?

Merk je hoe je hersenen nog regelmatig de verkeerde afslag maken naar belemmerende gedachten en -patronen? Laat je nog steeds gedrag zien waar je zelf niet blij meer van wordt? Wil je meer uit jezelf halen en bots je steeds muren op met stemmetjes erin die je vertellen wat allemaal niet luikt? Of het mag niet van … (meestal ben je het zelf).

 

Ik help mensen op een eenvoudige en krachtige manier belemmerende gedachten om te zetten in helpende gedachten zodat jouw dagen vanuit verbinding met jezelf, en daarmee met de ander, verlopen en je vrijuit jezelf kunt zijn.

Wil je hier meer over weten? Neem hier contact met me op.

/0 Reacties/door
, , , , , , ,

Ben jij iemand die sponzige grenzen aangeeft?

Huh? ‘Sponzige grenzen, wat moet ik daar nu mee’?
Toch zijn er veel mensen die dit doen. Sponzige grenzen aangeven. Binnen coaching is één van de meest gehoorde wensen ‘ik wil mijn grenzen leren aangeven’. Voor mezelf opkomen. Assertiever worden.

Allemaal woorden om je eigen territorium te bewaken en te verdedigen.
Net als onze kat. Zodra ze een ‘indringer’ in onze tuin ziet stuift ze er op af. Jaagt de indringer weg (die helemaal niks deed, alleen passeerde), en komt triomfantelijk weer aanlopen.
Zo. Opgeruimd staat netjes…

 

Zeg eens eerlijk, soms zouden we dit ook weleens willen toch? Even lekker achter iemand aan stuiven en wegjagen. Misschien niet letterlijk dan wel figuurlijk.
Waarom doen we dit vaak te weinig? Iemand wegjagen die ons interne territorium schend?
En laten we het keer op keer weer gebeuren? Soort ezel met een steen, je kent het wel.

Een ex maakte van deze sponzige grenzen gebruik door na het verbreken van de relatie mij te gaan stalken. Ondanks dat ik weet dat dit voornamelijk met hem te maken had, had ik hierin ook iets te doen, namelijk mijn ‘gespons’ aanpakken.

 

En waar gaat grenzen aangeven nu echt over? Waarom kunnen mensen het soms heel goed, soms een beetje halfbakken en anderen doen het echt heel slecht? En wat zijn daar de gevolgen van?

Daarover gaat dit blog en de nieuwe training die ik ontwikkeld heb.

 

Wat zijn grenzen?

De encyclopedie zegt: ‘een grens is een denkbeeldige lijn die aangeeft waar een gebied of territorium ophoudt’.
Voor een land, een weiland, een stuk grond of je tuin weet je dit wel. Het is vaak ook duidelijk. Je zet er een hek om heen of een hoge schutting en gaat er achter zitten. Zo, dit stukje ‘land’ is van mij.
Een ander mag niet zomaar op jouw land of in je tuin komen. Daar hebben ze toestemming voor nodig. En als iemand dit dan toch zonder toestemming doet, doen we net als de kat, iemand wegjagen. Vriendelijk of onvriendelijk.
Het programma ‘de Rijdende Rechter’ zit er vol mee. Mensen die angstvallig hun territorium bewaken omdat ze vinden dat de buren daar overheen gegaan zijn. In welke vorm dan ook.

 

Hoe zit dit met je eigen interne grenzen?

Hier staat geen bordje of schutting. Vaak vinden we het heel normaal dat de ander maar moet aanvoelen of weten waar voor jou de grens ligt.
En als deze geschonden wordt zonder jouw toestemming kan dit grote gevolgen hebben, of zelfs trauma opleveren.

Eind vorig jaar mocht ik op een themabijeenkomst spreken over grenzen aangeven. Met een prachtige groep van zo’n 20 vrouwen uit verschillende culturen ben ik in gesprek gegaan over wat ‘je eigen grenzen aangeven’ nu werkelijk inhoudt.
Welke gevolgen heeft het als je zelf wel of niet je grenzen aangeeft? En op welke manier geef je een grens aan?

 

Hoe laat je aan de ander weten dat jouw grens bereikt is?

Nina W. Brown (auteur en hoogleraar counseling aan de universiteit in Virginia) heeft de volgende manieren beschreven:
Je kunt zachte grenzen aangeven. Dan vind je het moeilijk om voor jezelf op te komen. Het gedrag van de ander praat je makkelijk goed, zelfs als dit schadelijk is voor jou als persoon. Ook kunnen mensen jou makkelijk ompraten voor klussen, dat je achteraf weleens denkt ‘hoe komt het dat ik dit nu weer aan het doen ben, terwijl de ander…’ vul maar in. Je hebt je weer om laten praten.
Rigide grenzen lijken dan een soort van oplossing. Maar je wordt moeilijk toegankelijk. Dit straal je fysiek uit en ook emotioneel. Het kan zelfs zo zijn dat je voordat iemand in de buurt komt, je al aan het ‘bijten’ bent (dit kan ontstaan na trauma’s in het verleden).
En dan die sponzige grenzen. Waar ligt jouw grens eigenlijk? Soms dichtbij, dan weer verder weg. Aantrekken, afstoten. Ene keer zeg je stop, de volgende keer buig je makkelijk mee. Je bent onzeker hierin.

En dus leerde ik om flexibele grenzen aan te geven. Ik bepaal zelf wat of wie ik binnen laat en vooral, wie niet. Ik prik door mooie praatjes en ompraterij heen. Tenzij het iets is wat ik zelf graag wil.

In mijn nieuwe training ‘Vrijuit jezelf laten zien’Vrijuit jezelf zijn help ik mensen die over zich heen laten lopen, te strak grenzen aangeven, voor karretjes gespannen worden of onzeker zijn in wat ze nu wel of niet goed vinden, verder naar bewust ervaren wat of waar jouw grens ligt en hoe je dit op een sterke en toch flexibele manier helder kunt aangeven aan de ander.

De training ‘Vrijuit jezelf laten zien’, vind je hier.

/0 Reacties/door
, , , ,

Coach jij met vanille of met een kleurig pepersausje?

Coach jij met een vanille smaakje of ga je voor de peper en kleur?

Tegenover me zit een groep getalenteerde coaches in spé. Verwachtingsvol kijken ze me aan. Deze dag staat in het teken van coachen bij weerstand, excuses, terugvallen in oude patronen en belemmerende overtuigingen.

Ook je coachee heeft soms een brein die hem of haar voor de gek houdt en zorgt dat wensdoelen niet behaald gaan worden. En dat brein is creatief. Het brein laat je lanterfanten, bingewatchen, door social media scrollen, op de bank hangen, allerlei klusjes oppakken zodat je die ene stap vooruit niet hoeft te zetten en ga zo maar door. En we herkennen het allemaal wel. Dus we begrijpen het ook.
Het is vluchtgedrag van je brein omdat je een nieuwe stap wilt maken en dat ‘way out of your comfort zone’ is. En dat is soms best spannend.
Stappen naar een nieuwe baan, een gesprek over geld met je leidinggevende aangaan, zichtbaar worden en gaan staan voor je eigen bedrijf, je partner vertellen wat de ander zijn/haar gedrag met jou doet. Vul maar aan.

En je bent begripvol geweest dat de stappen niet gezet zijn. Je hebt naar oplossingen gezocht samen. Gekeken welke overtuiging er dwars zit om in actie te komen. Geoefend om een moeilijk gesprek vanuit jezelf aan te gaan.
Je hebt een goede verbinding met je coachee en merkt dat ook het direct confronteren met de ander zijn gedrag, niet werkt.

Tsja, en dan? Bedenk zelf eens, op een moment dat jij zelf op je ‘slechtst’ bent. Welk gedrag laat je dan zien? Wordt je drammerig, of dramatisch of misschien hou je je niet aan (je eigen) afspraken? Op welk ontwijkend gedrag betrap jij jezelf?
En wat werkt dan? Jou vertellen dat je ‘foei, foei dat niet meer moet doen’? Advies geven ‘dit zou je eens moeten proberen’. Eh, duhhh. Dat gaat niet werken toch?

Dan werkt coachen met humor en een kleurig pepersausje weer wel. In de opleiding Allround coach bij #Balansgroep maak je kennis met provocatieve interventies.
Een geweldige manier van coachen waarbij je echt een kantelpunt voor de coachee kunt creëren waardoor deze jou gaat vertellen waarom zijn of haar doel bereiken wèl kan. Terwijl jij het tegenovergestelde beweerd.

Terug naar de groep getalenteerde coaches in spé. We hebben een toffe middag gehad door verschillende manieren van provocatieve interventies uit te proberen. Wat is het effect dan op je weerbarstige coachee? Provocatief coachen gaat vanuit absolute verbinding en vertrouwen, en daarin met humor en een pepersausje je coachee helpen een ander denkproces in gang te zetten. Oude scripts te verlaten en daarvoor nieuwe in de plaats te zetten.

Hoe zou jij willen coachen? Met vanille (gangbaar smaakje, iedereen lust het wel) of een met een lekker kleurig pepersausje die jouw passie als coach weergeeft en waarin jij je coachee kunt meenemen?

/0 Reacties/door
, , , , ,

Confronteren, hoe doe jij dit?

Ze heeft een prachtig doel. ‘Ik wil graag meer mijn eigen keuzes maken zonder dat ik steeds rekening ga houden met de mening van mijn vader’. Na de dood van haar moeder, ze was zelf 18 toen, is ze in die rol naast haar vader gaan staan. Inmiddels 33, met een baan en een eigen huis, had ze nog steeds een kamer bij haar vader thuis waar ze meerdere dagen per week logeerde. Hoewel dat thuis voelde, en haar eigen huis als logeren.

Heb jij lef genoeg?
Durf jij, in het belang van de groei van je coachee, te confronteren met wat je ziet, hoort en/of voelt?
Zie je echt de patronen waar je coachee zich iedere keer weer in terugtrekt, uit veiligheid? Patronen die juist averechts werken op het doel wat je coachee heeft.

Onder het mom van ‘zachte heelmeesters maken stinkende wonden’, dit blog geschreven. Je bent het namelijk je coachee ‘verplicht’ om hem of haar het inzicht te geven van het niet-functionele gedrag.
Het is een onderwerp dat in vele coach intervisies direct of indirect terug komt. ‘Mijn coachee wil vanalles maar zet geen stappen, hoe coach ik daarop’? ‘Als empathie, begrip, inzicht en doen niet (genoeg) werkt, wat heb ik dan nog voor mogelijkheden om mijn coachee op weg te helpen’?

Ze twijfelt over haar baan als administratief medewerker bij een middelgrote organisatie. Haar droom is zich spiritueel verder te ontwikkelen en in die richting meer kunnen betekenen voor anderen. Haar vader keurt dit zweverige gedoe af en vindt dat ze voor zekerheid moet gaan met haar vaste baan. Zelf is ze hier ongelukkig. Ziet geen uitdaging meer en wil verandering Voelt dat ze stil staat. Maar durft geen keuzes te maken. Wat als haar vader gelijk heeft? Wat als ze dan minder tijd zou hebben om voor hem te zorgen?
Dit traject heeft haar al veel inzichten gegeven welk gedrag ze is gaan laten zien na het overlijden van haar moeder. En welke consequenties dit heeft voor haar. Ze heeft een plan gemaakt hoe ze haar spirituele kant kan gaan ontplooien. Maar ze komt niet tot actie.

Elke coach die een goede, inhoudelijke coachopleiding heeft gehad, kent het respectvol confronteren. Dit leer je ook in de Allround coachopleiding bij #Balansgroep.
Hoe komt jouw coachee in beweging?
Confronteren is een waardevolle coachvaardigheid. Je coachee zelf haar eigen, niet werkende gedrag laten zien, zodat er een ander pad gekozen kan worden. Een spannend pad, dat waarschijnlijk wel. Maar wel het pad dat iemand juist verder brengt naar haar doel.

Goede coaches weten dit. En toch blijkt het zo moeilijk om te doen. Het kan buiten je eigen comfort liggen. En komt het in vele intervisies weer terug. Niet werkend gedrag waar de coachee last van heeft. Of gedrag van de coachee waar jij als coach last van krijgt. Beiden zijn goede redenen om te confronteren.

Als je iemand confronteert, spiegelt of provoceert (kom ik in een volgend blog op terug) gaat dit altijd vanuit respect en verbinding.

Wat is jouw beste confrontatie tip?

In mijn coachpraktijk help ik mensen die hun leven ogenschijnlijk best op de rit hebben, maar innerlijk voelen dat ze meer of anders willen en kunnen. Ik help mensen dit verder te ontdekken en ontwikkelen en daadwerkelijk in actie te komen zodat je gewenste doelen ook echt behaald worden.
Ik ben Gerdien Keizer en NOBCO geaccrediteerd coach Practitioner.

#stromingengroei #confronteren

/0 Reacties/door
, , , , ,

De stoere dokter en de perfecte verpleegkundige.

De stoere dokter en de perfecte verpleegkundige

Gerdien Keizer, verpleegkundige specialistische zorg in Alkmaar, vanuit haar persoonlijke ervaringen over kwetsbaarheid en perfectionisme in het ziekenhuis.

 

Nog niet zo lang geleden zat een arts-assistent even bij ons en het gesprek kwam op ‘de sappige verhalen in het ziekenhuis’. Of ook wel ‘gerotzooi in de bezemkast’.  Lichtelijk teleurgesteld kwamen we erachter dat de spannendste verhalen die we te vertellen hadden dateerden van jaren geleden. Het is een saaie boel momenteel.

De kracht van kwetsbaarheid

Het is een interessante vraag waarom mensen zo gek zijn op ‘sappige verhalen’. Denk eens terug aan je middelbareschooltijd. Welke docent herinner je je nog positief? En waarom? Docenten die mooi konden vertellen zorgden ervoor dat ik levendige voorbeelden voor mij zag. Docenten waar ik een hekel aan had somden droog de stof op.

 

Dit zie ik tegenwoordig trouwens ook veel bij presentaties en in webinars. Je hebt artsen, verpleegkundigen en specialisten die een levendig verhaal vertellen waardoor je aan je beeldscherm gekluisterd zit. En je hebt presentaties waarbij je ondertussen allerlei ander werk doet en de presentatie als achtergrondgeluid gebruikt. Wat maakt dat verschil? Ik denk dat de mensen die zichzelf laten zien en eigen verhalen vertellen de levendige sprekers zijn. Dat komt door een zekere kwetsbaarheid.

 

Kwetsbaarheid & perfectionisme

Kwetsbaarheid en perfectionisme zijn twee woorden die bij stoere dokters en perfecte verpleegkundigen de nekharen overeind laten komen. Je hebt het gevoel dat je geen fouten mag maken, sterk moet zijn, geen onzekerheid kunt tonen en dat iedereen op je moet kunnen rekenen.  ‘En terecht’ denk je wellicht, want het gaat tenslotte over mensenlevens. Toch is gebleken dat voor de lange duur perfectionisme en geen kwetsbaarheid (durven) tonen problemen oplevert. Symptomen die leiden naar perfectionisme zien we dan ook bij (bijna) alle mensen die een burn-out of depressie doorleven.

 

Loslaten van perfectionisme en tonen van kwetsbaarheid

Kwetsbaarheid is iets wat ik bij anderen alleen naar boven zie komen in een gesprek met een collega tijdens een nachtdienst. Of tijdens een goed pauzegesprek. Dan komen de verhalen over de kleine foutjes, over de onzekerheden en de worsteling thuis met de kinderen naar boven. Na deze momenten gaat de deur weer dicht en staan we in onze perfectie weer klaar voor onze patiënten.

 

Wat ik vele zorgverleners hoor vertellen is hoeveel energie ze kwijtraken en hoe moe ze thuiskomen. Zelf merk ik precies als ik een ‘perfectionistische’ dag heb gehad of wanneer ik een ‘dag van loslaten’ heb gehad. De eerste heeft als consequentie dat ik met een te vol hoofd en gevoel van tekort gekomen zijn naar huis kom en de aandacht die de kinderen dan opeisen niet kan verdragen (laat me met rust). Heb ik een loslaat-dag, dan geniet ik onderweg naar huis van het mooie weer, de bloemen, zelfs van de regen. Als ik thuiskom kan ik rustig aandacht geven aan de dag van de kinderen.

 

Ik ben er van overtuigd dat als we vaker de deur open zetten en het hebben over onze onzekerheden en kleine foutjes, we vaker kunnen genieten van ‘loslaat-dagen’. Maar dit moeten we wel samen doen. Doe je mee?

/0 Reacties/door
, , , , , ,

Wat helpt echt om stress te verlagen?

De noodzaak van bos om stress te verlagen

Ik heb je geschreven over de dag in de Bush die ik gister gepland had. Op naar Burgers Zoo met de kinderen. Prachtig park, geweldige dieren.

Maar wat is er nou zo belangrijk aan planten en bomen om je heen? En dieren? En hoe helpen zij stress te verlagen?

Heb je het vorige blog gemist? Lees het hier: HSP en overprikkeling?

Je merkt dat je:
– Regelmatig stress gevoel herkent. Soms ook bij ogenschijnlijk onbenullige dingen.
– Bewust bent van je hartslag en bemerkt dat deze makkelijk omhoog schiet.
– Een te hoge bloeddruk hebt.
– Moeilijk concentreert of bent snel uit concentratie.
– Meer en beter wilt slapen.

Je wens is dat je gezonder bent. Meer rust in je hoofd, en je lijf. Concentratie beter kunt vasthouden en dat je lekker slaapt.

Fytociden

Even kort door de bocht. Wetenschap heeft aangetoond dat planten een natuurlijke gifstof afscheiden om zichzelf te beschermen tegen verrotting, schimmels en bacteriën. Via groenten eten, maar ook bomen laten fytociden los.

In diverse onderzoeken is gezien dat fytociden een heel gunstig effect hebben op ons.
– Het verlaagd het cortisol gehalte (stress hormoon)
– Verlaagt de hartslag
– Werkt bloeddruk verlagend
– Dit werkt gunstig op de concentratie
– Je gaat beter slapen.

Om stress te verlagen eet je groente en zoek je groene bomen en planten op.

Dieren

Terwijl ik in Burgers Zoo rondliep en de dieren observeerde besefte ik dat dieren geen stress vanuit zichzelf, vanuit verwachtingen, opbouwen. Ze kennen stress wanneer ze zich bedreigd voelen. Of ze worden niet goed behandeld (is ook bedreiging).
Mensen leggen zichzelf vanalles op. Moeten aan verwachtingen voldoen van zichzelf. Dat geeft stress. Herkenbaar?

Ik observeerde de giraffen. Zij lopen heel mindfulness. Rustig en recht op hun doel af. Leeuwen bijvoorbeeld hebben een standaard dagelijkse routine. Jagen en slapen/rusten worden afgewisseld in dagelijks dezelfde volgorde. Ze wijken hier niet vanaf.

Angst

Dieren krijgen angst/stress wanneer het ook echt nodig is. Wanneer ze dreiging voelen op welke manier dan ook. Je krijgt een vlucht, vecht of bevries reactie.
Mensen hebben dit systeem ook. Dat weten wel. We kennen eigenlijk geen dreiging meer. We komen meestal geen echte beren op de weg tegen, we zetten ze er figuurlijk zelf neer. Echter maken we op één of andere manier wel stress aan.

Het maakt een vlucht, vecht of bevries reactie aan op momenten zoals bij (dreigende) ongevallen of wanneer je in een dreigende situatie thuis zit. Dit is functioneel. Je moet jezelf redden of gered worden uit de situatie waar je in zit.

Niet functionele angst

Wat nu als de angst die in je opkomt helemaal niet functioneel is? Je voelt stress of angst terwijl er geen levensgevaar is. Dit gebeurt helaas veel. We maken onze eigen gedachten of ideeën over wat angstig zou moeten zijn. En ons lichaam maakt stress hormoon aan.

Maar we zitten er regelmatig naast. Wees eerlijk, vaak merken we angst over dingen die niet direct levensbedreigend zijn. We zien een beer op de weg, die er niet letterlijk is.
Dus het idee van een figuurlijke beer, die er niet feitelijk is, maakt dat het stress hormoon als een rollercoaster vrij kan rondrazen door ons lichaam en geest.

Wat doe je om de stress te verlagen?

Ga de natuur in

Maak een boswandeling. Fiets door de duinen. Doe yoga in de tuin waar veel groene planten staan. Loop door het park. Wat je doet is niet zo belangrijk zolang je dit op regelmatige basis inbouwt in je week/maand.

De levende planten zorgen voor rust in het hoofd en contact met je lijf.

Neem een bos-bad

Beleef echt je boswandeling met je zintuigen. Kijk, luister, voel, ruik de geuren. Als je bramen tegenkomt als ze rijp zijn, kun je het bos ook proeven. Of in het najaar de beukennootjes.

Schrijf op welke inzichten de wandeling opgeleverd heeft.

Zelf vind ik het prettig om met een schrijfboek en pen de natuur in te gaan om ter plekke dat te schrijven wat in me opkomt. Het geeft houvast aan je gedachten.

Zie je gedachten als wolken

Je gedachten kun je in wolken schrijven. Deze wolken gaan weer voorbij. Dit maakt het makkelijker om gedachten en gepieker los te laten.

Telefoon op vliegtuigstand

Zet je telefoon op vliegtuigstand wanneer je het bos of de natuur in gaat. Anders kun je net zo goed niet gaan. Je helpt de echte beleving om zeep. En dat is zonde van je kostbare tijd.
Deze tijd in het bos levert alleen echte stress vermindering op als je daadwerkelijk er helemaal bij bent.

Lees goede boeken

Ik lees graag buiten. Dit blog is gebaseerd op het boek ‘Shinrin-Yoku’ van Miralles/García. Zij schreven o.a.. ook ‘Ikigai’ en ‘Vind je Ikigai’. Heerlijke boeken om onder een boom te lezen. Er zijn zoveel goede boeken te vinden over onderwerpen die je aanspreken. Die je verder helpen. Zoek, vind en lees.

Dagelijkse routine

Maak het jezelf makkelijk en maak van je leven een systeem. Voorspelbaar maar daardoor overzichtelijk. Je raakt geen energie kwijt aan overdenkingen en afwegingen maken of keuzes die je moeilijk vindt. Weet wat je wil en hoe je het wilt.

Welke tips gebruik jij om je stress niveau te verlaten en je concentratie te verbeteren?
Ik ben benieuwd. Wil je dit delen?

Meer inspiratie

Download hier het gratis E-boek: HSP in de jungle. Over de overprikkeling bij (hoog)sensitiviteit

HSP en overprikkeling?

Introductiesessie PSYCH-K®

Stress loslaten met PSYCH-K

/0 Reacties/door
, , , , , , , , ,

HSP en overprikkeling?

HSP en overprikkeld?

Je loopt rond, misschien door de stad, misschien ben je thuis of op je werk. Mensen zijn om je heen. Geluid van apparatuur, muziek bij de buren of uit een winkel, geroezemoes wat je net niet kunt verstaan. Er gebeuren dingen om je heen waar je geen zeggenschap, regie of controle over hebt.

En je voelt de spanning toenemen. Het gaat je gedachten beheersen. Je kunt je slechter concentreren. Het is hartslag verhogend. Je hoofd voelt vol.
Maar je hebt geen controle over deze omgeving.

Stop

Hoe fijn zou het kunnen zijn als je dit even ‘stop’ kunt zetten. Tegen iedereen kunt roepen ‘hou nou eens op!’. Zet de apparatuur uit.
Wenselijk, maar niet (altijd) reëel. Ik weet het.

Vaak drukken prikkels op een inwendige knop die een link maakt naar gedachten die een stress reactie tot gevolg hebben. Dit gebeurt onderbewust. En als HSP weten we dat prikkels intenser binnen komen, langer nodig hebben om verwerkt te worden en dieper verwerkt worden.

Soms is het idee van prikkels die zouden kunnen ontstaan al genoeg om stress reacties te laten ontstaan. Een angst voor de (over)prikkeling.
Zelf had ik dit gisteravond hier op de camping. Op ons veldje kwam in het laatste huisje wat nog niet bezet was, een groepje jongeren aan. Direct leg ik de link met geluidsoverlast, omdat ik daar heel sterk met stress op reageer.
De geluidsoverlast gebeurde ook. Muziek en gelach en te luid gepraat. Natuurlijk snap ik het, ben ook jong geweest, maar toch stoorde het mij enorm. Ik voel het onder mijn huid en ontspanning lukt niet. Zoals dat in het verleden ook spanning op leverde.

Verbinding met het moment

Totdat ik in het hier en nu blijf. Me kan verbinden met het moment waarin ik nu ben. Ik zat in mijn bed met doorzak matras, lekker warm. Het geleende boek van de bib aan het lezen. ‘Shinrin-yoku’ van Miralles/García. Een boek over de positieve invloed natuur, bos, groen op onze mentale gesteldheid. En hoe dit invloed heeft op onder onderhuidse spanning.

En ik bleef in het hier en nu en bedacht dat we morgen door het bos op de Veluwe gaan wandelen. Ik hoorde het geluid van de buren niet meer besefte ik later. Ik verbond met het moment waar ik in was. En daarmee sloot ik de ongewenste prikkels buiten.

Het resultaat was dat ik heerlijk in slaap kon vallen met de gedachte aan de komende wandeling in het bos.
Vanmorgen om 9u werd ik wakker. Pas om 12u ging bij de buren de deur open en kwamen er 3 jonge dames met verwarde haren tevoorschijn. Het heren bezoek van gisteravond was weg? We konden er wel om lachen….

Hoe wapen jij je tegen overprikkeling?

Wil je hier meer over lezen?

Download hier het gratis E-boek: HSP in de Jungle (van prikkels). En lees tips hoe overprikkeling de baas te blijven.

Een tollend hoofd? 6 tips voor rust in het hoofd.

HSP? Een waardevol schema voor balans en persoonlijke groei.

Ben jij ondernemer en hoogsenstitief?

 

/0 Reacties/door
, , , ,

De onzin van rust

De onzin van rust.

Sabine zit bij hij in de praktijk. Ze is een jonge dame van 37 jaar. Ze is directie secretaresse bij een groot bedrijf met aanzien. Ik begrijp dat ze tevreden zijn over het werk dat ze levert. Ze verdient goed. Ze heeft een leuke man en twee kinderen van 6 en 8. Bij de tennisvereniging doet ze nog vrijwilligerswerk. Ze gaan elk jaar op vakantie en ook nog weleens een weekend weg. Kortom, ze heeft een prima leven, en niks te klagen vind ze zelf.

En toch knaagt het. Ze merkt dat ze onrustig is in haar hoofd. Er komt ook veel op haar af. Drukke tijd achter de rug met thuiswerken, thuis school, ouders waar ze zorg voor had. De tennisclub lag ‘gelukkig’ even stil. Ze betrapt zich er op dat ze ‘gelukkig’ zegt, terwijl ze het heerlijk vindt om daar te helpen. Maar ze kan het er nu even niet bij hebben.
Als gevolg van deze onrust is ze stressig, minder geduld met de kinderen, haar gedachten cirkelen voortdurend rond in haar hoofd, vergeet dingen, ze is onrustig en krijgt kleine lichamelijke klachten. Een schouder die wat zeurt en vaak buikkrampen.

Als ik vraag ‘waar heb je behoefte aan’, zegt ze ‘rust’. ‘Ik wil gewoon rust in mijn hoofd’.

Ik denk dat dit een herkenbare situatie is voor velen.

De mythe van rust

We hebben onrust in ons hoofd en willen dat dit stopt. ‘Ik wil gewoon rust in mijn hoofd’.

Maar wat is rust?
Hoe zie jouw rust er uit?

Want dat is nog al een verschil. Voor mij is rust een wandeling door bos of op het strand. Een collega waarmee ik kort geleden sprak verlangde ook naar rust. Haar rust was weer tijd hebben om te bootcampen. Weer een ander wilde als rust lekker op vakantie naar de camping waar ze vaker komen.

Tot rust komen.

Als we het druk hebben, chaos in ons hoofd van de gedachten die altijd maar door gaan, dan verlangen we naar rust.

Maar je zult nooit tot rust komen als je niet weet hoe jouw rust er uit ziet. De voorbeelden hierboven, deze mensen weten hoe hun rust eruit moet zien.
Vele klanten die komen verlangen naar iets dat rust genoemd wordt, maar hebben hier geen beeld bij.

Zonder beeld of idee van hoe je ‘rust’ eruit moet komen te zien, vind je het ook niet.
En kom je nooit tot rust.

De uitleg van rust is voor iedereen anders. Wat is ‘tot rust komen’ voor jou?

Klopt het woord rust wel?

‘Je moet rustig aan doen’. Ik heb er geen onderzoek naar gedaan, maar als ik hoor om me heen hoe vaak dit advies onderling gegeven wordt staat dit misschien wel op nummer 1 van de ‘adviezen lijst’.

En dan knikken mensen. ‘Ja, je hebt gelijk’. En gaan gewoon door met het leven dat ze leven. En verzuchten ook nog: ‘hij (of zij) heeft makkelijk praten. Ik kan helemaal geen rust nemen wat dit en dat en zus en zo moet nog gebeuren’. Ze worden misschien zelfs een beetje geïrriteerd bij dit advies.

Iedereen heeft een andere definitie van rust.

Het woord rust kan best een ‘allergie’ opwekken. Een onderhuidse irritatie die je voelt. Waar je een beetje nukkig van wordt. ‘Iedereen heeft het maar over rust’. Ikzelf eerlijk gezegd ook. In mijn blogs heb ik het vaak over het verlangen naar rust. Van stress naar rust. Is dat niet wat we allemaal willen?

Maar op deze manier wekt rust juist onrust. Of zelfs verzet.
Herken je dit? Dat je een beetje onrustig wordt van de roep om rust?

Wat is jouw definitie van rust? Wil je dit delen om anderen te inspireren?

Rust of kalmte?

Vorig jaar zomer zat ik op een bankje aan een meertje in de vroege ochtend. Het was nog heerlijk rustig op de camping in de Franse Vogezen. Met de eerste stralen van de zon op mijn armen, las ik het boek van Brené Brown: Durf te Leiden. Ik ben een fan van de boeken van Brené Brown omdat ze rechtuit schrijft en haar eigen worsteling laat zien. Wat ze vervolgens oppakt in gedegen onderzoek. Als onderzoeksprofessor aan de universiteit van Houston onderzoekt ze vraagstellingen in de thema’s moed, kwetsbaarheid, schaamte en empathie.

Daar op dat bankje aan het water las ik over hoe je rust kunt creëren door het om te zetten naar kalmte.
Kalmte kun je ook in een activiteit merken. Mindfulness gaat uit van kalmte. Met kalmte de activiteit beleven. Brené Brown definieert kalmte als volgt ‘voor perspectief zorgen en mindfulness beoefenen terwijl je emotionele activiteit weet te beheersen’.

‘De emotionele activiteit weet te beheersen’. Daar zit de bottleneck voor velen. Overprikkeling, stress, negatieve gedachten zijn uitingen dat de emotionele activiteit niet beheerst wordt.

Door bijvoorbeeld mindfulness te beoefenen. Of te kijken wat er zorgt voor overprikkeling en stress. Je negatieve gedachten om te zetten in een positieve mindset ontstaat kalmte.

Ok leuk, waar blijven de tips?

Je mag deze vragen voor jezelf beantwoorden. Schrijf ze op, dan gaan ze beter voor je werken.

1. Definieer ‘rust’ voor jezelf. Wat houdt rust in? Wat heb je nodig voor rust?
2. Wat gebeurt er voor jou als je rust omzet in kalmte?
3. Waarom heb je behoefte aan rust? Waar loop je nu tegenaan?
4. Ga, liefst in stilte, zitten. Concentreer je 20 sec op je ademhaling. Sluit je ogen en stel je voor dat alles mogelijk is. Er zijn geen beperkingen in geld, opleiding, tijd, plaats enzovoort. Geen beperkingen. Wat zou je dan het liefste nu doen?
5. Doe je wel echt waar je blij van wordt en waar je goed in bent? Zo niet, is dat de reden waarom je stress ervaart?
6. Wat moet er veranderen om ook daadwerkelijk rust en kalmte te kunnen ervaren?

Dit zijn pittige vragen. Sta er serieus bij stil. Je kunt heel veel geld en tijd investeren in training om ‘rust’ te vinden. Maar als je door gaat met het oude leven wat de onrust veroorzaakt heeft, is het zonde van de investering.

Een mooie uitspraak is ‘we kunnen problemen niet verhelpen met dezelfde mindset die ze ook veroorzaakt heeft’. Oftewel ‘als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg’ (Albert Einstein).

Verzuchten dat je naar rust verlangt, is zeggen dat je leven momenteel een chaos is. Los het op.

Wil je meer lezen?

Download hier het gratis E-book ‘HSP in de jungle’. Voor (hoog)sensitieve mensen die overprikkeling ervaren.

Help! Ik zit mijzelf in de weg

Stress loslaten met PSYCH-K®

PSYCH-K® verandert je mindset

/0 Reacties/door
, , , , ,

Help! Ik zit mijzelf in de weg.

Zit jij ook jezelf in de weg?

Mag ik je een vraag stellen? Regeert het leven jou, of heb jij de regie over je leven?

Het is weer 6 uur in de ochtend. En ik ben eigenlijk heel trots op mijzelf. Het is weer gelukt om zo vroeg achter mijn computer te zitten en te werken aan mijn praktijk.
En vooral is het gisteravond gelukt om op tijd naar bed te gaan.
Waarom zo vroeg? Omdat dit de rustige uren in huis zijn. Straks mogen de kids weer wakker gemaakt worden om naar school te gaan.

Ik weet nog goed de tijd van te laat naar bed gaan en te laat er uit komen in de ochtend. Dit heeft de hele dag het effect van een onderhuids stress gevoel. Je loopt de hele dag ‘achter’. In de ochtend neem je je voor om op tijd naar bed te gaan en in de avond doe je het gewoon niet. Frustratie gevoel in de ochtend omdat je in de avond niet de ‘guts’ had om gewoon op te staan en te gaan slapen.
Een patroon wat je je aangeleerd hebt. Waarmee we onszelf saboteren om op weg te gaan naar dat leven waar we deep down naar verlangen.

Gevolgen

Op meerdere vlakken in mijn leven herkende ik zelfsabotage. Te laat naar bed, te laat er uit. Bank hangen in de avond. Chips en chocola. Met mijzelf afspraken maken en het niet doen. Allerlei creatieve ideeën in mijn hoofd, en vaak ook opgeschreven, maar vervolgens niks opstarten. Of wel opstarten maar niet afmaken.
Alsof ik aan een waslijn hang en mee wapper in de wind vanuit de richting waar hij op dat moment uit waait. Oostenwind? We gaan rechtsaf. Westenwind? We gaan linksaf. Zie je het voor je?

Gevolg was frustratie, stress, laag zelfbeeld, onzekerheid, opbloeien van perfectionisme, schaamte, jezelf niet (meer) leuk vinden, willen verstoppen.
Wie herkent dit ook?

Jezelf dwars zitten.

Hoe doe je dat? Hoe kom je erachter wat je eigen ‘bottleneck’ is? Of de steen in de trechter die voorkomt dat het kan blijven stromen?

Daarvoor gaan we samen verder kijken dan deze patronen. Dit kunnen we zelfsabotage noemen. Mensen kunnen zichzelf echt dwarszitten, saboteren, om echt te gaan leven. Om de dingen te doen die ze echt graag willen.

Waarom doen we dat niet?

Er zijn zoveel redenen waarom zelf saboterend gedrag blijft bestaan.
Het kan zijn dat je persoonlijkheid uit contrasten bestaat. Ik merkte dat ik heel verlegen was in de buitenwereld, maar eigenlijk ook heel graag in het middelpunt wilde staan. En mijn gedrag verlegen was, maar mijn mind heel vrij en open.

Herken je jezelf als perfectionistisch? En merk je dat je ook heel slordig kunt zijn? Als kinderverpleegkundige was ik heel perfectionistisch. Als ik mijn zorg niet goed afgerond had, gaf ik mijzelf op mijn kop. Thuis was ik een sloddervos. Alsof alle energie al ‘opgegaan’ was aan het perfectionistische werk, waardoor ik thuis geen energie meer had om op te ruimen.

Ik ben een kei in het opstarten van dingen, maar ik maakte het niet af. Laat het liggen. De drive om iets af te maken lijkt ineens weg. Zo’n project blijft me in het hoofd achtervolgen ‘moet ik nog iets mee’. Maar de actie om het ook echt af te maken, komt niet. Die actie gebruik ik weer voor een volgend project.

Wat kan de oorzaak zijn van het maar herhalen van patronen die ons dwars zitten?

1. Overtuigingen die we meegekregen hebben in ons leven.

Door opvoeding, school, vrienden, collega’s etc. krijgen we allerlei meningen en ervaringen mee. Hiervan worden eigen waarheden gemaakt die als een wetboek neerschreven worden in ons onderbewustzijn.
In alles wat we doen, doen we 95% onderbewust (maar 5% is bewust)! Het meeste handelt dus vanuit ons onderbewustzijn.
Een voorbeeld: ik ben ondernemer, heb een praktijk. Op de middelbare school ben ik gepest. En als jong volwassene gestalkt. Twee redenen om bij mij de overtuiging dat het veiliger was om ‘niet gezien’ te worden. Nu ik een praktijk heb, is het essentieel om gezien te worden. Geen zichtbaarheid, geen mensen die me vinden zodat ik ze verder kan helpen. Het omzetten naar de overtuiging: ‘Ik ben veilig als ik zichtbaar ben’ is heel waardevol geweest voor mij.

2. Als je je herkent in dit blog, zou het heel goed kunnen zijn dat je een overlever bent.

Overlever

Uit onderzoek is gebleken dat in de baarmoeder 10% van de zwangerschappen begint als twee- of meerling. Terwijl maar zo’n 1,5% ook echt als twee- of meerling geboren wordt. Tijdens de zwangerschap overlijden er dus embryo’s of foetussen. Helaas is dit een beslissing van Moeder Natuur.
Althea Hayton was de onderzoeker op het gebied van deze overlevers, de ‘womb twin survivors’, of te wel ‘Alleengeboren Tweelingen’ (helaas is zij overleden). Zij zag dat de overlevers hiervan, de Alleengeboren Tweeling of -Meerling, karaktereigenschappen heeft die alleen deze groep mensen herkent. Wanneer mensen deze eigenschappen in zichzelf herkennen vallen vaak alle puzzelstukken in elkaar. Mensen voelen zich vaak ‘anders dan anderen’, van jongs af aan al.
Herken je je in dit blog? Lees dan hier meer over deze eigenschappen.

3. Zelfsaboterend gedrag kan erg hardnekkig zijn bij Alleengeboren Tweelingen of -Meerlingen. Door het verlies van een broertje of zusje in de baarmoeder, is het heel goed mogelijk dat iemand ‘niet op zijn eigen plek gaat staan’. Door wisselende identificatie met de overleden broer of zus worden eigenschappen gezien die wisselen. Zoals perfectionisme op het ene vlak van ons leven, en slordigheid in het andere. Mensen herkennen dat ze zich zelf dwarszitten door schadelijk gedrag (verslaving, overeten, te weinig rust, uitstelgedrag) terwijl ze dat op andere momenten weer zo loslaten. Het gaat een tijdje goed, en ineens is daar weer die valkuil. Zelf herken ik dit zeer zeker.

Alleengeboren Tweeling of -Meerling

Ik kan me heel goed voorstellen dat je dit leest en denkt ‘waar gaat dit over’? Wat is dit nu weer voor ‘verklaring’? Het is natuurlijk helemaal ‘in’ om allerlei verklaringen voor ons eigen gedrag en onze eigen valkuilen waar we steeds weer intrappen te bedenken als een soort ‘ziekte’ waar we aan leiden. Zo, etiket erop en klaar.
Maar zo werkt het niet.

In mijn praktijk heb ik dit fenomeen al vaker vertelt aan mensen. Omdat ze hun keuzes, hun onzekerheden en daarmee hun eigenschappen beschreven. Deze pasten naadloos in wat er over Alleengeboren Tweelingen beschreven wordt.
Die keer dat een coach mij dit uitlegde, ging de wereld eindelijk voor mij open. Ik voelde me euforisch, zo blij. Eindelijk begreep ik waarom ik me altijd ‘anders dan anderen’ voelde. Waarom ik andere mensen zo goed aanvoelde en daar zo moe van werd. Ik begreep dat daar mijn saboterende gedrag vandaan komt. Waarom ik moeite heb met ordenen, geen afscheid kan nemen van dingen of mensen (er zijn ook mensen waarbij afscheid nemen van een dier meer impact heeft dan afscheid nemen van een mens). Terwijl verlies wel een thema lijkt in het leven. Al jong heb ik met verlies moeten dealen. Mijn zus, opa’s, oma’s allemaal in (jong) pubertijd. De scheiding van mijn ouders.

De definitie zoals deze geformuleerd is in het Nederlands door Aranka Reeuwijk, schrijfster van het boek ‘Ik wou dat ik twee hondjes was, dan konden we samen spelen’, over Alleengeboren Tweeling of -Meerling wordt omschreven als:
Een Alleengeboren Tweeling is getuige is geweest van het verlies van zijn of haar tweelingbroer of -zus in de baarmoeder, tijdens de geboorte of kort na de geboorte.
Dit kan ook voor meerlingen gelden. Mensen die als tweeling geboren worden, maar in de baarmoeder met drie of zelfs vier begonnen zijn.

Kenmerken van Alleengeboren Tweeling of -Meerling (AT).

Ben je nieuwsgierig of jij ook een Alleengeboren Twee- of Meerling zou kunnen zijn? Of weet je dit en ben je op zoek naar meer informatie? Lees hier meer over de kenmerken van Alleengeboren Twee- of Meerlingen.

Ja, en nu?

Leuk dat er een ‘verklaring’ is, maar wat kan ik daar nu mee?
Goede vraag.

Ervaar jij liefde voor jezelf? Kun je jezelf vertrouwen? Door je aan je eigen afspraken te houden, kun je jezelf vertrouwen. De afspraken die je met jezelf hebt gemaakt, ook echt nakomen met en voor jezelf. Kun je jezelf vertrouwen, dan ontwikkel je zelfvertrouwen.

Heb je echt connectie met anderen? Gedachten zoals ‘ik mag bestaan’ zijn belangrijk. Dat is de basis van ons bestaan. Ook de overtuiging ‘ik mag er zijn’ is essentieel. In de praktijk merk ik dat mensen met deze gedachten worstelen. Dit zijn gedachten vanuit je fundament. Als er gedachten zijn ‘ik mag er niet zijn/bestaan’ dan heeft dat gevolgen op hoe je met anderen omgaat en heeft effect op hoe anderen met jou omgaan. Hoe ze je benaderen en hoe mensen naar je luisteren of je zien (of niet).

Zijn dit wensen voor je? Of misschien herken je het in mensen om je heen?

Waar de meeste AT’ers behoefte aan hebben is liefde voor zichzelf vinden, helderheid en overzicht. De kracht vinden om goede beslissingen te nemen en hier vertrouwen in te hebben.
Zichzelf en de eigen persoonlijkheid leren kennen.

Ok, hoe ga ik dit aanpakken?

Er zijn zeker goede tips om hiermee zelf aan het werk te gaan.

Het belangrijkste wat je zelf kunt doen is dagelijks bijhouden wat wel goed gegaan is vandaag.
Beantwoord dagelijks de volgende vragen en schrijf ze op:
– Wat ging er goed vandaag?
– Waar ben ik dankbaar voor?
– Welk leermoment had ik vandaag?
– Hoe ga ik het morgen doen?

De dag afsluiten met een affirmatie zoals ‘ik dank deze dag waarin ik de mooie dingen om mij heen mocht zien en voelde dat ik leef’. Je hebt zelf vast andere woorden die bij jou passen. Helemaal prima. Maak er je eigen affirmatie, overdenking van.
Sluit de dag af met dankbaarheid voor je leven.

Ik wil echt af van mijzelf dwars zitten

Wanneer je klaar bent met de sabotage van jezelf, raad ik je aan een goede coach te zoeken die ook ervaring en kennis heeft op dit gebied. Door deze persoonlijke begeleiding en de commitment die je zelf hieraan geeft, ben je in staat sneller te groeien en ontdek je je eigen persoonlijkheid en vooral zelfvertrouwen, rust, helderheid, overzicht en kun je de regie van je leven in handen nemen.

Ook als je denkt, het gaat best goed over het algemeen, maar er zijn toch nog stukken in mijn leven die ik beter zou willen, zoek een goede coach.
Je bent het waard om verder te mogen gaan. Om mooie dingen te gaan doen. Om te laten zien wie je werkelijk bent.
Leven in plaats van overleven.

Wie herkent dit? Wil je dit delen om anderen te kunnen inspireren?

Meer interessante artikelen:

Staan we wel op onze eigen plek? 

4 tips om vastzittende patronen aan te pakken.

Klik hier voor gratis download– E-boek over (hoog) sensitiviteit en je staande houden tussen alle prikkels die op je af komen.

/0 Reacties/door
, , , , , ,

Hoe vier jij je verjaardag als je (hoog) sensitief bent?

Het is 5.30 en mijn wekker gaat. Met een half oog open zie ik aan het licht wat door de gordijnen schijnt dat de zon ook wakker is.
Welke dag is het en waarom heb ik een wekker gezet vraag ik me nog half slapend af. O ja, het is mijn verjaardag! Ja, echt, ik ben jarig.
Inmiddels beter wakker ga ik naar beneden en achter mijn laptop zitten om dit verhaal op te pennen.

Mijn ideale verjaardag begint dus met vroeg opstaan om een blog te schijven over verjaardag vieren.

Wie verzint nu zoiets?

47 jaar geleden werd bij mijn geboorte ook mijn hoogsensitiviteit geboren. Prima eigenschap, maar wel met een paar eigenaardigheden.
Op mijn verjaardag raak ik snel overprikkeld, voel ik een leegte diep in mij en ben ik ook weer blij als ‘the day after’ aanbreekt (morgen dus).
Ik zou me weleens ongecompliceerd jarig willen voelen zonder al die bij-gedachten. Begrijp je wat ik bedoel?

We zijn geconditioneerd. En wat is daar mis mee?

‘O ben je jarig? Wanneer vier je het? Groot feest? Veel mensen?’ En je zit met een huis vol mensen (in een kring) taart eten, koffie drinken. Later een borrel en een zoutje. En daar is niks mis mee, typisch Nederlandse verjaardag.
Maar is dit wel jouw manier?
Als jarige sta je in de keuken, zorgt dat iedereen te drinken en een hapje heeft. ‘Kom je erbij’ wordt geroepen. ‘Ja, straks, nog even de hapjes op een schaal’ roep je. Je vindt het prima zo. In de keuken, even buiten de mensen en vooral buiten de prikkels en sfeer die dat geeft.

Is dit wel jouw ideale verjaardag? Is dit de verjaardag die jou blij maakt? Eerlijk.

Eenzaamheid op je verjaardag.

Huh, wat? Eenzaamheid terwijl er zoveel lieve mensen speciaal naar jouw verjaardag zijn gekomen? Herken je het, als je het toegeeft? Dat je je eenzaam voelt op je verjaardag. Of een sterk gemis ervaart? Zonder dat je precies begrijpt waarom. Ik herken het.
Een soort inwendige leegte. En ineens zou je willen dat iedereen op

je verjaardag weg ging. Dat je gewoon met jezelf kunt zijn. Of je eigen gezin. Maar meer niet.

Dit is wat een verjaardag vieren ‘zwaar’ kan maken. Omdat je weet dat dit gevoel weer boven komt.

Er zullen mensen zijn die denken: waar gaat dit over? Het misschien wel ‘zielig’ vinden. Advies voor hen is om wat anders te gaan doen. Dit blog is niet voor jou geschreven.

Mensen die net als ik, ook (hoog) sensitief (HSP) zijn, herkennen dit. Soms bewust en soms komt nu de herkenning omdat ze erover lezen.

Wat is jouw betekenis van jouw verjaardag?

Hoe wil jij graag je ideale verjaardag vieren? Heb je daar weleens over nagedacht?
HSP beleven prikkels intenser. De prikkels om ons heen (licht, geluid, geur, warmte/kou, en vooral sfeer) komen harder binnen. We hebben meer tijd nodig om ze te verwerken. En zelfs als de verjaardag over is, beleven we deze nog door. De positieve sensaties, maar ook vooral de negatieve twijfels. Een verjaardag is vol prikkels.

Zou je dit wel uit willen zetten?

Paar tips voor een verjaardag met regie, overzicht en bij jezelf blijven.

Tip 1: Bedenk van tevoren hoe jouw ideale verjaardag eruit ziet

Ja echt, je mag gaan dromen. 4 weken voor je verjaardag ga je zitten met je ogen dicht. Liefst in de stilte. Haal een paar keer rustig en bewust adem.
En stel jezelf de vraag hoe jij jouw ideale verjaardag wilt vieren? Alleen, met je gezin, met de hele familie erbij of liever op het strand of in een hutje op de hei met weinig mensen om je heen?
Vul het eens in. Ik ben benieuwd. Wil je het delen? Jouw ideale verjaardag? Schrijf het op in de comments en wees een inspiratie voor anderen.

Tip 2: Bereid je goed voor

Een verjaardag met regie betekent een hele goede voorbereiding. Precies weten hoe en wat je wilt. Kies je voor een verjaardag met familie en vrienden? Weet wat je wanneer wilt serveren. Exact. Dus geen koelkast vol keuzes en misschien vinden ze dit lekker en eventueel heb ik dat nog achter de hand. Hoe minder keuzes ik hoef te maken op de dag zelf, hoe meer regie.

Kies je voor een verjaardag zonder deze lieve mensen. Bereid je antwoord voor op de vragen en opmerkingen waarom jij je verjaardag anders viert. En blijf bij je standpunt. Helder en duidelijk.

Ik zit in de weken na mijn verjaardag lekker rustig met een vriendin te lunchen en met de andere vriendin in de tuin te kletsen. Voor mij prettiger dan iedereen tegelijk op mijn verjaardag te laten komen.

Tip 3: Voel je vrij en geniet!

Je hebt het weer gefikst. Je bent een jaar verder en hopelijk in goede gezondheid. Vier je leven. De mooie dingen die je doet.
Zet intenties voor je volgende levensjaar. Wat wil je het komende jaar doen, leren, bereiken, wensen. Hoe ziet volgend jaar jouw verjaardag er uit?

Mijn verjaardag valt volgend jaar op zondag. Dan mag ik uitslapen van mijzelf. Ik ben dan een verdiepende opleiding aan het afronden. De opleiding waar ik dit jaar mee ga beginnen.

Voor nu ga ik afsluiten. Mijn vader is gisteren 75 geworden en we vieren vandaag samen onze verjaardag. Met het eigen gezin. Mijn broer en ik met ons gezin en mijn moeder en haar vriend. Gezellig buiten in de tuin. En ik voel me veilig. Het kan gemoedelijk, zodat het ook niet erg is als de broodjes wat later op tafel staan.

Hele fijne dag allemaal en ik ben nieuwsgierig naar jullie verjaardag ervaringen.

Meer lezen?

Wil je je verstoppen achter hoogsensitiviteit? 

Prestatiestress of faalangst overwinnen?

Meer tips voor HSP in de jungle van het leven? Download hier het gratis E-boek. Hoe je de prikkels de baas blijft. Een leven in rust en regie.

/0 Reacties/door